6 - 1995    (6 )
Dagje Aggletek
Afstand: 71.33 km

Zo vanmorgen opgestaan om 7.00 uur, gedoucht en een wasje in de week gezet, koffie gedronken niet gegeten (want er is immers geen winkel) geschreven in m’n dagboek, wasje gewassen en zo meteen zie ik wel verder. Het is nu 8.15 uur. Vanavond schrijf ik weer verder.

Fiets, fiets, loop, loop,
Eet, eet, drink, drink,
Puf, puf, puf,
Hijg

Nou daar ben ik dan weer. Het is nu precies 12 uur en 10 min. later. Ik heb een leuk rondje gefietst, een paar maal verdwaald, maar dat is de schuld van Hongarije. Maar toch heeft het ook wel weer z’n goede kant. Ik bedoel wanneer je verkeerd rijdt en midden in een groot bos zit. Want je ziet daar dieren die je zeker niet langs de snelweg ziet en overdag meestal ook niet langs gewone B-wegen.
Ik had bijv. wanneer ik een jachtgeweer of een jager met een jachtgeweer bij mij had gehad vanavond reerug kunnen eten, of ik had deze winter een heuse vos om m’n nek gehad. Niet dat ik dat graag wil, maar toch, ik had dit niet gezien wanneer ik niet verdwaald was.
Dus zo zie je maar weer. Ze zaten echt heel dichtbij. Maar toen ik m’n fototoestel wilde pakken schrokken ze en renden weg. (die reeën) Bij die vos ging het anders, dat was ook niet in het bos maar ergens langs een smal landweggetje. Daar stond hij/zij gewoon langs de kant van de weg, ik had het net iets te laat in de gaten of omgekeerd kan ook.
En verder heb ik wel honderden vlinders gezien in alle maten en kleuren. Maar die kun je niet op de foto zetten. Ten 1e zitten ze niet stil en ten 2e zijn ze meestal net niet groot genoeg. Maar goed na een rondje van 71.33 km. was ik dan toch weer in Aggtelek op de camping.
Later vandaag ben ik nog boven op de grot geweest en enkele foto’s gemaakt vanaf de grot.
De hoofdmaaltijd van vandaag bestond uit patat, lendeschnitzel gevuld met rijst en champignons. En daarbovenop 1 grote gebakken ui,  daarbij gem. salade en witte wijn, als nagerecht frambozen met ijs en slagroom en natuurlijk koffie na.
Dat alles voor de lieve som van pakweg f.30,- in ieder geval niet meer.
Toen naar de tent gegaan, onderweg gekeken of er een telefooncel was die op muntstukken werkt want ook in Hongarije heeft de tijd niet stilgestaan en heeft men de telefoonkaart ontdekt. Ik dus pech want ik heb geen telefoonkaart, dan morgen maar weer proberen. Het is ondertussen donker geworden en het dreigde even te gaan regenen.
Ik heb mij verplaatst van voor de tent naar voor de wc’s en daar zit ik nu op een trapje.
Morgen ga ik aan de terugtocht beginnen van Aggtelek naar Arló, dat ligt vlakbij Òzd maar dan iets zuidelijker.

 

*******

Aggletek - Salgotarjan
Afstand: 123.34 km

Nadat het maandag op dinsdag de hele nacht door wat gerommeld heeft is het ’s morgens toch zonnig en warm. Ik ben goed uitgerust heb goed ontbeten en begin dus aan de terugweg.
Het is op dit moment ±7.30 uur. Even voor de duidelijkheid, ik ga ’s morgens zo vroeg weg omdat het dan nog niet zo warm is.
Ik fiets dus om m’n dooie gemak richting Arló, onderweg nog een foto gemaakt van een dooie hond of schaap. (er ligt hier nogal wat dood spul langs de weg, van dooie vogels tot dooie katten, waarschijnlijk allemaal doodgereden)
Om ±10.30 kom ik in Arló aan en omdat het niet superwarm is en ook omdat het veel te vroeg is en omdat er in Arló helemaal niets te doen is verder (er staan daar iets van 20 huizen, een kerk, een kroeg en een winkeltje) besluit ik om door te fietsen naar Salgotarjan. Het enige wat me doet twijfelen of ik het wel of niet zal doen is dat gerommel in de lucht. Maar omdat ik eigenlijk niet kan bedenken wat ik de komende 12 uur in Arló moet uitspoken ga ik toch richting Salgotarjan met in m’n achterhoofd iets van misschien kom ik nog wel een camping tegen onderweg.
De eerste 20 km. vanaf Arló gaat alles goed. De weg die ik een paar dagen te voren ook gefietst heb komt me nog bekend voor en ik weet zelfs nog waar ik een paar flinke heuvels kan verwachten. Maar daarna begint het gedonder, ik krijg te maken met flinke heuvels en soms zelfs wat bergjes er zit er zelfs één bij met een stijgingspercentage van 12% dus jullie snappen het wel, het word lopen geblazen hele stukken en de donder blijft me maar achtervolgen en ik ben nog steeds geen camping tegengekomen.
Plotseling begint het te regenen. Het bos waar ik op dat moment langs fietste was vrij dicht aan de kant, daar ben ik dus maar ingeschoten en heb er geschuild voor de regen. Het was overigens maar een kort buitje. Verder fietsen maar weer.
In Pétervására bleek het nog zo’n 25 á 30 km. te zijn en volgens een mijnheer die dacht dat ik de weg kwijt was omdat ik even stopte om te kijken waar ik langs moest. Nou ja, goed dat ik dat weet want het wordt zo langzamerhand echt serieus daar boven in de lucht en het vervelende is ik ben nog steeds geen camping tegen gekomen.
Vlak voor Salgotarjan (echt er vlak voor zou later blijken) breekt de hel los de regen valt plotseling met bakken tegelijk uit de hemel en het bliksemt en dondert tegelijk (het wordt donker mensen het lijkt wel nacht) en steenkoud en daar rijd ik dan middenin, in m’n hempie en m’n korte broek. Op een 10-tal meters voor mij zie ik een bushokje daar heb ik de bui maar uitgezeten mijn dikke trui opgezocht uit de fietstas en aangetrokken. Toen de bui over was en het weer wat lichter werd ben ik verder gegaan. Maar ik had nog maar een maar honderd meter gereden toen het weer opnieuw begon te regenen. Aan de kant van de weg stond weer een bushokje maar dit keer iets verder naar achteren. (Eigenlijk maar dat is achteraf praten wel erg ver naar achteren, voor een bushokje althans) Ik daar dus heen, ik rijd mijn fiets daar naar binnen zijn er ineens 2 paar ogen die me aankijken en bij die ogen hoorden 2 honden die me toch een potje beginnen te blaffen wat niet mooi meer was. Ik schrok me werkelijk wild, maar op dat geblaf van die 2 honden komen nog eens 3 honden af, nou echt ik had het niet meer. In paniek begin ik in het Nederlands te ketteren tegen die beesten en plotseling druipen ze af. Later toen de bui over was en ik weg zou gaan kwam één van die honden me nog uitblaffen. Maar z’n baasje riep hem terug. (Waarschijnlijk heeft die dat de eerste keer ook gedaan.) Toen maar weer verder fietsen. Ik had al verteld dat dit alles vlak voor Salgotarjan gebeurde. Maar ik ben nog door heel Salgotarjan heen gekomen voor een camping, waar ik mij niet heb gewassen of gedoucht en waar ik al niet meer naar de wc hoefde als ik er alleen maar aan dacht.
ZO SMERIG!!!!!
Ik voelde mij vies, was nat en door en door koud, maar alleen bij de gedachte dat ik daar onder de douche moest maakte dat ik mijzelf behoorlijk schoon vond. Zelf het water uit de kraan heb ik niet durven gebruiken, zo smerig was het daar. Nou goed dat daar een winkeltje in de buurt van die camping was en die bovendien nog open was ook. Daar heb ik wat te drinken en wat te eten gehaald. Die dag heb ik geen warm eten gehad, en lag ik heel vroeg (21.00 uur) compleet verkleumd en kletsnat in mijn slaapzak, hopende dat ik er niets van over zou houden.

7