maandag, 6 juli
Papenburg – Oldenburg
Afstand 65,2 km
Over de dag van vandaag zou ik heel kort kunnen zijn.
Regen, regen, regen.
Maar dat pikt niemand.
Wees eerlijk, iedereen zit toch te wachten op een (smeuig ) verhaal. Of het nu leuk is of niet. Maar eigenlijk gaat het niet om of jullie die het lezen het leuk vinden want als ik alles mag geloven leest iedereen het en van bijna niemand vind ik iets terug in het gastenboek.
Jammer want ik zie heus wel wie er op de website kijkt. En dat zijn er zo onderhand vele duizenden. Niet alleen ik maar ook mensen uit Amerika , Nederland, en dat iemand uit Amerika er niets in het gastenboek zet kan ik begrijpen.
Al zou je maar 1x per jaar iets op de site zetten. Het hoeft niet positief te zijn als het maar opbouwende kritiek is. Daar hou ik van.
Maar goed, ik schrijf wel door, als herinnering voor later wanneer ik van voren niet meer weet, dat ik van achteren nog leef.
Goed vandaag maandag dag 2 van de vakantie. Zoals ik al schreef één bak ellende uit de lucht. Ik kwam zoveel mooie paadjes tegen onderweg waar ik graag overheen had gereden maar om te eindigen in een modderbak lijkt mij ook meer iets voor de varkens.
En nu hoort iedereen zich af te vragen, is er dan niets gebeurd vandaag.
Ja natuurlijk wel .
Dat ga ik nu vertellen.
Ik zit al zeker een maand lang te rotzooien met de fiets en wel met de ketting. Ergens in mei is er bij de jaarlijkse onderhoudsbeurt een nieuwe ketting omgekomen. Vanaf dat moment was het hommeles met de fiets. Eerst ging die piepen nadat dat verholpen was met olie, ging die na ongeveer 2 weken weer piepen dan maar het groffe geschut, achterwiel eruit en iets aan het gepiep doen. Het leek gelukt te zijn. Maar owee, op dag 1 van de vakantie lijkt het wel of de ketting bij elke trap die ik doe er compleet om weg gaat. Iedere keer dat ik moet stoppen en weer op stap is het net of de er om weg gaat.
Dus toen ik vroeg in de vanmiddag in Oldenburg kwam en aan de overkant van de weg een fietsenwinkel met werkplaats zag ben ik daar maar eens heengegaan en mijn verhaal zo goed en kwaad als het maar ging verteld aan de man in de werkplaats. Maar dat wat ik min of meer verwachte kwam uit. Ja, mevrouw daar moet vooraan bij de trappers onder de kast een rubber komen te zitten en die heb ik niet en ik repareer geen E-bikes was dat wat die man zei tegen mij.
Nou, dan niet er is hier vast nog wel een fietsenmaker.
En ja, een paar honderd meter verder is weer een oud winkeltje met hele oude fietsen in de etalage, niet echt een winkel waar je heen gaat om je fiets te laten maken.
Eerst maar eens even het stadthotel-oldenburg opzoeken dan heb ik iets meer tijd en misschien weten ze bij het hotel wel een echte fietsenzaak met werkplaats.
Bij het hotel aangekomen en aangemeld te zijn, vraag ik maar eens even aan de zeer vriendelijke en behulpzame man of hij misschien een fietsenzaak met werkplaats weet. Maar hij wist niet veel meer dan ik al wist en zelfs over dat ene oude winkeltje had die zo zijn eigen mening die duidelijk niets te wensen overliet.
Goed, dacht ik dan ga ik er toch maar even heen. Hèhè, eindelijk iemand die gewoon zegt wat er aan de hand is (het is niet gevaarlijk, de fiets gaat niet dood en bij de Hauptbahnhof is volgens mij een fietsenzaak die ook Giants verkoopt.
Goed, zeg ik en waar moet ik langs, immer geradeaus, is het antwoordt. Ik kijk de man aan alsof ik water zie branden. Hij lacht en zegt nou bijna dan. Het kan niet missen. Maar de fietsenwinkel bij de Hauptbahnhof zou ik vanmiddag niet bereiken(sterker nog die bestaat niet eens), vlakbij het station is wel een andere fietsenzaak met werkplaats. Daar maar even proberen. En ik in mijn allerbeste Duits steek van wal. Een jongedame helpt mij maar begrijpt weinig van het verhaal. (leerling) Op een afstand luistert de begeleider mee en wanneer ze echt niet meer van het verhaal begrijpt gaat ze naar de meester, een man van zo rond de veertig, schat ik. Die kijkt er even na en zegt dat die weet wat er aan het handje is. Ik zie de bui al helemaal hangen (nog meer regen. Maar dan geld, denk Ik) Hij pakt een schroevendraaier en vertelt wat die gaat doen, meer tegen de leerling dan tegen mij. Ik kijk mee. En ja hoor. Er zit daar iets bij het achterwiel die eruit is geweest en hij rommelt wat met de schroevendraaier, draait het wiel in het rond en het is lang geleden dat het zo stil was rondom het wiel.
Zo, zegt hij klaar.
Oh, zeggen het meisje en ik allebei tegelijk.
En nu? Wat krijgt U van mij, wat kost mij dat. Niets zegt de man. Niets? Ja, helemaal niets !!
Ik ben blij, dit maakt mijn dag goed. Nog even vragen of er bij de Hauptbahnhof ook een Giant-dealer is. Nee, daar is geen Giant-dealer zegt de man.
Helemaal blij verlaat ik de werkplaats.
Even later begint het te regenen, ik ga schuilen. En omdat ik daarvoor een andere straat in ga raak ik een beetje het echte pad kwijt. Na 5 minuten is het weer droog, te laat, ik ben de weg weer eens kwijt. Maar ergens is een Tourist information daar maar eens vragen. Zo dat probleem ook weer opgelost. Was inderdaad een eindje uit de richting.
Nadat ik het hotel weer gevonden heb even rusten en de accu aan de lader en een paar andere kleine dingen doe, De fiets staat inmiddels lekker droog in het hotel bij een heleboel andere fietsen.
Tegen 17.30 uur kom ik erachter dat ik een razende honger heb. Ergens een paar deuren verder is een soort cafetaria en daar eet ik een Schnitzel met patat en salat.
Daarna weer terug naar het hotel en een bakje koffie, Nescafé of zoiets. Van huis meegenomen.
Daarna de kas bijhouden en wat foto’s geplaatst op Facebook en in het dagboek geschreven.
Morgen een dagje Oldenburg.
3