12 - 2014
Dag 14
Haren – Papenburg
Afstand: 78,4 km

Behalve mijn persoontje zijn er om acht uur nog drie echtparen aan de ontbijtbuffet. Ik zeg expres acht uur want het ontbijt wordt tussen acht en negen uur geserveerd, daarna moet je eigenlijk opzouten. Niet erg gastvrij dus. Alhoewel er overal in het huis certificaten hangen dat ze voor de vereniging
Bed & Bike zijn uitverkozen als één der besten  (gezien het aantal sterretjes). Kun je maar weer zien hoe relatief dat alles is.
Dus na het ontbijt ga ik de tassen op de fiets doen en wanneer ik de laatste tas op de fiets heb  komen de andere echtparen van hun ontbijt. Ze staan bij de fiets te kijken. Mooie fiets zegt één van de mannen, met trapondersteuning?  Ja, zeg ik, alleen die doet het even niet. Waarom niet vraagt één van de vrouwen? Omdat er een gaatje in het display zit en door de erge regen van zondagnacht en maandagmiddag is er water ingekomen. En dat gaat er maar niet uit. Volgens mij moet ik nog een paar uur flinke zon en wind hebben, misschien dat die het dan weer gaat doen
De mensen gaan naar binnen, waarschijnlijk ook om te pakken.
Ik wil betalen,maar daar waar het ontbijt was is de deur op slot, de drie andere echtparen zijn inmiddels weer op hun kamer.
Nou dan maar even naar de voordeur lopen en op de binnendeur kloppen. De vrouw van de man komt eraan en zeg dat ik even wil betalen. Oh ja, natuurlijk, had U dat nog niet gedaan? Nee, zeg ik. Waarschijnlijk beheerd de man de kas van het pension. Ik betaal en geef de sleutels terug. Pak de fiets, waarvan de trapondersteuning het dus  nog steeds niet doet en ga op pad.
Het is mooi zonnig weer en het waait wat.
Gelukkig zijn er niet veel zandweggetjes en grindpaden zodat het fietsen vrij gemakkelijk gaat. En raad eens vlakbij Steinbild doet plotseling de ondersteuning het weer.
Hoera.
De reis verloopt voorspoedig tot vlak voor Dörpen. Daar is een soort van verlengingsroute en omdat de trapondersteuning het weer doet besluit ik om de verlenging te doen. Had ik het maar niet gedaan want na nog geen 5 kilometer zegt de ondersteuning, doe het zelf maar. Dus dat word weer trappen geblazen. En de verlengingsborden zijn ook ineens op. Dan maar proberen terug te fietsen. Volgens de navigatie, moet toch kunnen. Maar ik blijf het vreemd vinden. En terwijl ik daar zo sta, komt er een auto aanrijden met daarin en oudere man. Auto stopt, man draait raam op en vraagt of ik iets zoek?
Ja, zeg ik de bordjes van de Ems-Radweg, de verlengingsroute wel te verstaan.  Oh, zegt de man waar komt U vandaan? Ik kom nu vanaf Lathen en ik wil naar Papenburg. Oh, dan heeft U midden in het Dorp een bordje gemist want anders was U hier niet beland. Fiets U maar terug naar het midden van het  dorp en daar staan wel de bordjes terug naar waar U vandaan gekomen bent.
Dit noemen we dus in Nederland een rondje om de kerk. Ik heb gewoon een tien kilometer voor Jan met de korte achternaam gereden.
Terug op de plaats van waar alles begon doet mijn  ondersteuning het plotseling ook weer.  Volgende keer vraag ik wel even of die zin heeft in een omweggetje.
Van Dörpen naar Papenburg is nog een kilometertje of 18. Dus met een beetje goede wil is dat zo gepiept.
Niet helemaal dus, de omgeving is prachtig. Dicht tegen de Nederlandse grens aan. Bourtange, Sellingen en Ter Apel liggen op een steenworp afstand..

De ondersteuning doet het nog steeds niet zoals het moet. Maar er zit fiducie in. Hij kan in 2 standen, normaal en sport. Anders zit er ook nog een eco stand op maar die doet het niet want het knopje naar onderen is te beschadigd om het te doen.
We komen aan in Papenburg. Leuk stadje zo op het eerste gezicht. De zon schijnt en de terrasjes aan het hoofdkanaal zitten vol. Ik zet mijn  fiets even ergens neer en kijk of er op het terras bij de ijssalon nog een plekje is want ik heb wel zin in een eiskaffee. Prima keus in dit geval want de eiskaffee is toch nu toe de beste die ik heb gehad de laatste 2 week.
Ik loop nog even rond door Papenburg langs het Hoofdkanaal tot ik bij de Landesgartenschau kom waar heel het Noorden over spreekt. Ik had vandaag onderweg nog iets van misschien van daar kan ik misschien wel even heen gaan. Nou, mooi niet. Zo te zien is het maar een klein iets en om daar mijn goede geld aan te besteden, dan weet ik nog wel iets anders.
15 euro,  wel een beetje veel voor zoiets kleins.
Ik loop terug naar het centrum daar waar de tourist info is.
Ik vraag me namelijk af waar de Meyer–Werft is.
De mevrouw van de tourist info zegt dat ik daar niet alleen komen mag. Alleen met rondleidingen kunt U daarheen. Ja, zeg ik dat weet ik. Kan ik mij morgen nog aansluiten bij een rondleiding? De vrouw kijkt op een computerscherm.
Nee, zegt ze morgen niet maar zaterdag wel
Jammer, zeg ik maar zaterdag ga ik verder naar Emden, ik rijd de Ems-Radweg.
Ja, dat is jammer, maar U rijd er vlakbij langs. Dus ik kan nog wel wat zien, vraag ik?
Ja , die schepen zijn zo groot, je kunt ze niet missen, zegt ze.
Ik bedank haar voor de informatie, ik krijg nog een boekje over Papenburg en ga verder.
Het is tegen vier uur dat ik bedenk dat ik het hotel maar eens op moet zoeken.
De navigatie op de fiets is al ingesteld op het adres in Papenburg, dus dat moet zo gevonden zijn.
Het loopt even anders. Ik zit net even te dicht bij een grote weg, dus, wat gebeurd er, op naar de snelweg.
Tjongejonge, af en toe zou je dat ding toch zo de wc doorspoelen of in het Eemskanaal gooien.
Ik ga de andere kant eens op fietsen, vaak zoekt die dan wel een andere weg. Zo, ook in dit geval. En dan blijkt dat de weg naar hotel Stubbe wel erg dichtbij is met de fiets.
Gearriveerd bij het hotel wordt ik hartelijk ontvangen, mijn fiets kan in een groot hok bij veel andere fietsen, het meisje laat mij de kamer zien waar ik twee nachten zal zijn.
Mooie kamer op de begane grond.
De ontbijttijden worden mij verteld en ook wanneer ik vanavond eventueel kan aanschuiven voor het warme buffet. Maar een uurtje later ben ik de tijden vergeten.
Ik pak de tassen van de fiets en ga nog even terug naar het centrum van Papenburg om te kijken of ze daar misschien iets lekkers te eten hebben en iets te drinken kopen voor vanavond wanneer ik de administratie en het dagboek weer ga
bijhouden.
Dan ga ik terug naar het hotel. Ik heb besloten om daar vanavond maar te gaan eten.
Om zes uur ’s avonds ga ik naar het restaurant. Het meisje van vanmiddag ziet mij en vraagt U heeft besloten om hier te eten? Ja, zeg ik. Waar mag ik zitten. Och zoekt U maar en plaatje uit. Ze wijst een kant uit en ik zoek een tafel uit.
En nu maar wachten. Er is een grote bedrijvigheid voor het buffet, dat mij eigenlijk net even te lang duurt want ik heb een reuzenhonger in eten en dit duurt echt nog wel even. Ik roep het meisje dat toevallig langs mijn tafeltje loopt en vraag of ik nog iets kan bestellen van de kaart. Ja, natuurlijk kan dat. En ik bestel iets van de kaart.
Een schnitzel met zigeunersaus, gebakken aardappelen en een gemengde salade.
Het is weer heerlijk.
Na het eten ga ik naar mijn kamer, probeer het verhaal van deze dag te typen op de minilaptop, maar er is alleen maar een laag tafeltje. Dan maar op bed zitten en de laptop ook. Maar ook dat zit niet echt lekker.
Dan morgen maar, misschien kan het ergens in het restaurant op een rustig plekje.

13