16 - 2014
Dag 18
Emden – Groningen

Afstand: 97,72 km

Zeer slecht geslapen vannacht, was al om half zes klaar wakker, daarvoor was ik ook al tig keer wakker geweest.  Mijn hele lichaam voelt als één grote blauwe plek. Alles doet mij zeer. Gistermorgen onder de douche geweest maar daar komt zo’n lullig straaltje uit dus dat doe ik vanmorgen niet nog een keer, dan maar stinken, even flink de spuitbus met deodorant hanteren, wil ook nog weleens helpen.
Tja, dat is het risico van alles in het vroege voorjaar boeken, op het plaatje leek het wel mooi maar die liet niet alle kamers zien en zeker niet de toilet en doucheruimte. Er is heb ik gisteren gezien ook wel een beetje een mooiere kamer. Maar ja die moet zich ook met dezelfde toilet en doucheruimte behelpen.
Ik blijf nog wat draaien en om zes uur vind ik het wel goed.
Ik ga mij aankleden, tassen pakken, betalen, en vertrekken.
Eerlijk gezegd, heb ik er even over gedacht om de helft van het bedrag gewoon ergens op mijn kamer neer te leggen en gewoon te vertrekken.
Maar dat kan niet want ik moet de sleutel persoonlijk inleveren.
Ik denk ook niet, eigenlijk weet ik dat wel zeker dat ik mij daar  niet goed bij  had gevoeld.
Wanneer ik alles op de fiets heb gepakt, loop ik naar boven naar de kamer van mevrouw, klop aan, ze zegt dat ik binnen kan komen. Ik zeg dat ik de sleutel kom inleveren en wil betalen. Het geld had ik al in de hand en voordat ze kan zeggen wat ze krijgt, ligt het geld gepast op de tafel.
Ze vraagt of het naar mijn zin was en ik naar waarheid nee.
Ze vraagt niet verder, ik groet haar en ga weg.
Zo komt het dat ik al voor acht uur op de fiets zit en eigenlijk op zoek ben naar een backerei, maar in de richting die ik opga is geen backerei te vinden.
Pech.
Misschien dat er in Petkum een backerei is. Maar Petkum is eigenlijk maar een dood stadsdeel van Emden, geen backerei te bekennen. Gelukkig heb ik volle
chocolademelk dat vult ook wel een beetje.
Om 8.40 uur ben ik in Petkum. Jammer een kwartiertje te laat, om 9.30 gaat de volgende veer naar Ditzum. Dan maar even wat foto’s maken en een foto maken met het mobieltje en die te delen met mijn facebook-vrienden.
Maar wanneer dat is gedaan blijft er niet veel anders over dan een beetje doelloos rondlopen.
Tegen 9.25 uur komt er een groep van 15 kinderen aan fietsen met twee naar ik later verneem onderwijzers, een man en een vrouw. De vrouw zo verneem ik weer even later is lerares Frans.
Dan  komt de veerboot. Er staan een auto 2 fietsen met berijders en nog wat ander los volk op. Dat gaat er eerst af. Ik ben ondertussen maar wat naar voren gelopen want het zal mij toch niet overkomen dat ik nog een uur moet wachten. Diep van binnen weet ik ook wel dat, dat niet gebeuren zal. Ik weet van afgelopen zaterdag nog dat ik de fiets er achterste voren in moet zetten dit omdat het schip straks draait.
Krijg ik mij daar gelijk een compliment, ja zeg ik nog, ik ben hier zaterdag naartoe gekomen toen moest het ook. Dus waarom zou het nu ineens niet moeten?
Hij lacht en zegt tegen de kinderen dat ze de fietsen er achterste voren in moeten zetten en wijst daarbij naar mij. Hij helpt de kinderen met het draaien van de fietsen. Even later gaat het naar Ditzum.
Onderweg denk ik nog, eindelijk mijn verdiende ontbijtje.
Dat is pech hebben, het is maandagmorgen, de dag na het weekend van feest vieren in Ditzum. Alles nog gesloten.
Nou, dan maar naar het eerstvolgende dorp fietsen in de hoop dat daar wel iets te eten is. De schoolkinderen gaan helemaal over de dijk, dat wilde ik ook doen want anders kom je niet in Termunten. De kinderen volgen de Dollard Route. Ik besluit toch maar een eind achter ze aan te fietsen. Bij een driesprong blijven ze staan. De groep is inmiddels in drieën gesplitst en ik zit tussen het eerste en het tweede groepje in. Wanneer ik bij het eerste groepje kom wordt er aan mij gevraagd waar of ze langs moeten. Ik wijs naar het route bord en ga links af, de kinderen blijven keurig wachten op de rest.
Ik ga (fout), nou ja niet helemaal, het is alleen erg omrijden en het gaat niet over de dijk. Ik ga tot ongeveer 12 kilometer voor Bunde dan vind ik dat ik maar weer naar boven naar het Noorden moet. Via een één of andere Duitse polder ga ik weer naar boven op naar Nieuw Statenzijl, het is ongeveer 12 kilometer fietsen.
Zo gebeurd met de ondersteuning aan.
Ik ben trouwens nog steeds niets tegengekomen waar ze iets eetbaars verkopen. Kan alleen maar hopen dat er straks in Termunten iets open is in de geest van een viszaak. Westerhuis bijvoorbeeld.
Even na Nieuw Statenzijl kom ik de schoolkinderen voor het eerst weer tegen. Ik groet ze vriendelijk en zij groeten terug en zien niet zo gauw dat ik het ben want ik heb ondertussen mijn shirt met lange mouwen uitgedaan. Alleen de lerares ziet iets bekend. Het groepje is nu wel erg versplinterd want het groepje dat ik tegenkom bestaat uit 4 kinderen en de lerares. Een eind verdop op de dijk rijd ook een groepje van 4 kinderen. Waar de rest is zie ik niet zo gauw. Die moeten wel erg ver vooruit gefietst zijn. Termunterzijl is nog zo’n 10 kilometer. Ik stop even voor een slok chocolademelk. De kinderen rijden mij voorbij, nu hebben ze wel in de gaten dat ik het ben, de vrouw op de boot van vanmorgen en later bij de driesprong.
Weer later rijd ik hun weer voorbij, ik kom ze nog één keer tegen in Termunterzijl wanneer we op zoek zijn naar eten want ook hier is alles gesloten. Ook een feestje gehad? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat er in de jachthaven een restaurant is, ik ga daar even heen maar ik heb nog geen zin in een complete warme maaltijd, ik wil alleen een simpel visje of een portie kibbeling.  
Dan maar weer verder rijden over de dijk richting Delfzijl, mijn honger is inmiddels over. Verder gaat het Appingedam, Ten Boer, Groningen. Nog even en ik ben thuis.
Ik heb inmiddels bedacht wat ik ga eten vanavond.
In de stad ga ik bij La Place langs voor een broodje tonijnsalade en bij de Appie haal ik iets te drinken om af te kicken.
Dan ga ik naar huis.
Einde vakantie, het was mooi, weer veel beleefd en veel dingen gezien.
Geslapen in mooie hotels en pensions maar ook in minder mooie hotels en pensions zoals in Emden.
Maar Emden niet alleen, er was er nog één die eigenlijk niet helemaal door de beugel kon maar daar was de toilet en doucheruimte tenminste nog schoon maar oud.
Aardige en behulpzame mensen ontmoet, die over het algemeen ook graag bereid zijn om een praatje met je te maken.
Wat mij wel opvalt is dat de meeste van die gesprekjes altijd weer eindigen in goh helemaal alleen, is dat niet eng, niet gevaarlijk. Ben je nooit bang? Het antwoordt is altijd hetzelfde:
Nee, is niet gevaarlijk, zolang je, je er maar van bewust bent wat en hoe je dingen doet.
En nee, ik ben niet bang, tenminste bijna nooit.
Bovendien het is niet eenzaam om alleen te fietsen?
Antwoord is nee, Bennie is toch bij mij.

******

Tot slot de fiets is de dag na mijn vakantie naar de fietsenzaak gebracht.

Omdat er nog garantie opzat is er een nieuwe display geplaatst en is de voorvork weer hersteld.

 

 

De totaal afgelegde afstand is inclusief omleidingen en andere korte ritjes 1036,07 kilometer waarvan 268,2 km zonder ondersteuning.

 

Fotoalbum