2019 - 13
Maandag, 22 juli
Gerolstein – Kronenburg ( Dahlem)
Afstand: 30 km
Zoals gewoonlijk vroeg wakker .Nu komt het alleen wel goed uit want het wordt vandaag weer bloedheet en ik wil eigenlijk zo vroeg mogelijk weg zodat ik niet op het heetst van de dag hoef te fietsen, dat ik daarbij het risico loop dat ik te vroeg op mijn logeeradres ben neem ik op de koop toe.
Om 9.00 uur vertrek ik vanaf mijn logeeradres in Gerolstein, een aardig stadje wanneer het misschien ietsje koeler geweest was want nu ontbreekt mij gewoon de moed om ook maar iets actiefs uit te spoken ( door de hitte).
Vanaf Gerolstein naar mijn nieuwe overnachting is een kleine 30 km maar er zitten nog wel een paar flinke heuvels in. Maar alles dat naar boven gaat, gaat ook een keer weer naar beneden.
Op een van die afdalingen van mij kom ik in een bocht een zwaar zwoegende meneer tegen. Ik rem af omdat ik bijna tegen hem aan bots.
De man verontschuldigt zich door te zeggen dat die te laat op het idee kwam in een andere versnelling te gaan, en tja dan moet je lopen.
Ja, zeg ik dat overkomt mij ook weleens alleen heb ik dan iets meer naar boven te drukken.
Of mij dat vaak overkomt. Ja regelmatig zeg ik.
Mooie fiets trouwens zegt die. Er achteraan komt de volgende zin “U mag gerust Nederlands spreken wanneer het langzaam is want dan begrijp ik het wel”. Ik kan zelf ook wel een beetje Nederlands zegt die met een zwaar accent. Ik vraag hoe het komt dat zo goed Nederlands spreekt. Tja, hoe zal ik dat zeggen zegt die, mag het in het Duits?. Is prima zeg ik, wanneer het maar niet al te snel is.
Hij vertelt dat hij ondernemer is in auto-onderdelen voor een Belgische maatschappij en dat daar de voertaal Nederlands (Vlaams) is, zodoende.
En wat doet U als vrouw van (mag ik vragen hoe oud U bent? ) Ik ben 67 zeg ik.
Wat doet een vrouw van 67 alleen op de fiets door Duitsland. Tja fietsen, zeg ik. Waar komt U vandaan vraagt hij. Vandaag of gisteren of voor 2 weken geleden. Waar woont U, vraagt hij. In Groningen. Dat ligt in het noorden van Nederland , zeg ik er nog achteraan. En ik ben op 5 juli vertrokken uit Groningen met de trein naar Heerlen. Vanaf Heerlen ben ik gaan fietsen via Aachen, Monschau, St.Vith, Kautenbach, Ettelbruck, Luxemburg, Echternach, Triër, Speicher, Gerolstein en vandaag ga ik naar Kronenburg.
Z’n mond valt al verder open en hij weet niet meer te zeggen dan “Respect” .
en waar eindigt de reis. Tja de reis eindigt wanneer ik thuis ben. Maar voor die tijd is de eindbestemming Veendam. Dat ligt ook in Groningen. Maar ik ga van Veendam naar Groningen met de trein. Eigenlijk begrijp ik nog steeds niet waarom ik dit allemaal vertel aan een wildvreemde man. Misschien omdat die zo vriendelijk lacht met sterretjes in de ogen en kuiltjes in de kin en wangen.
We praten nog wat over koetjes en kalfjes en ineens zegt die hoe heet je eigenlijk. Ik zeg, Mijn naam is Harma, oké mijn naam is Klaus en ik ben 45 jaar oud. Hij praat nog even door en plotseling zegt die wanneer je straks die hoek omgaat, een paar kilometer verder zijn hele leuke dieren in de wei. Ik heb er een foto van gemaakt. Hij pakt zijn mobiele telefoon en laat een prachtig foto zien van een paar hele mooie Alpaca’s. Ik wil jouw ook even wat laten zien, zeg ik en ik laat hem even de website van mij zien.
Oei, maak je ook websites. Nou, deze heb ik toevallig zelf gemaakt. Hij belooft om te gaan kijken , vraagt speciaal of je er ook commentaar leveren kunt. Ja, zeg ik, er is ook een gastenboek en er zijn veel foto’s van veel vakanties die ik alleen gemaakt heb.
Eigenlijk wil ik wel verder zeg ik, maar natuurlijk zegt die eigenlijk wil ik ook wel verder want morgen moet ik weer werken. Ik heb gewoon een paar dagen vrij genomen omdat het van dat prachtige weer is. Straks ga ik met de trein vanaf Gerolstein naar huis. Waar het huis precies is weet ik niet meer.
We geven elkaar een hand en wensen elkaar een goede reis.
Ik fiets verder naar Kronenburg, kom onderweg de prachtige Alpaca’s tegen en koop in Junkerath bij de Aldi een fles drinkyoghurt en een zoute krakeling (die ik maar half opeet).
Om 13.00 uur rijd ik Kronenburg in en eigenlijk gelijk bij mijn verblijf voor 2 nachten. Maar omdat ik dat eigenlijk te vroeg vind ga ik gelijk maar even naar Kronenburgersee en koop mij bij het restaurant een flinke cola.
Tegen 14.00 uur ga ik maar eens kijken bij het pension waar ik 2 nachten slaap.
De gastvrouw is buiten bezig met de geraniums, manlief is net bezig drank uit te laden.
Ik stel mij voor en de gastvrouw laat mij mijn kamer zien. Het is werkelijk de mooiste kamer tot nu toe. Als de rest net zo goed is als de kamer heb ik een heel goedkoop adresje gevonden.
Na het uitpakken van de tassen en het versturen van de whatsappjes ga ik nog even terug naar het meer. Het is er druk.
Na het welkomstdrankje even een rondje lopen en dan maar eten en terug naar het pension om daar de tv aan te doen.
Er is trouwens wel en probleempje, de Wifi is dramatisch slecht.
Morgen een dag je Kronenburg.