22
Rendsburg – Gluckstadt
Afstand: 75,20 km

Tja, wat zal ik eens vertellen, het is mooi weer , de zon schijnt en volgens het weerbericht van MOMA blijft het voorlopig ook mooi weer.
Tot zover dit weerpraatje.
Vanmiddag las ik toevallig dat Piet Paulusma , de weerman van SBS 6 en invaller wanneer Harma Boer een cursusdag of iets dergelijks heeft, bovendien lees ik vanavond op Facebook dat een zeer geliefd iemand van de Hoogte van ons is heengegaan. Voor deze ene keer zal ik dat hier even aanhalen maar daar blijft het bij..
Vanmorgen dus vertokken uit Rendsburg. Het begin ging heel goed, eigenlijk te goed, zodat er al snel iets moest gebeuren. Geen zorgen er gebeurt niets met mij, de fiets, of Bennie. Maar we proberen al fietsende Rendsburg uit te komen, staan we ineens voor het Noord-Oostzee kanaal.. Dan is daar een lift, die gaat  (zo weet ik nu) naar beneden, dan fiets je een lange tunnel door en dan aan het eind hoort weer een lift te zijn die mensen weer omhoog brengt. Maar die is buiten gebruik. Er hangt wel netjes een briefje dat je kenbaar moet maken dat je hulp nodig bent ( en ik ben hulp nodig ) maar er staat niet bij hoe je dat kenbaar moet maken. Nu hangt daar een camera in die tunnel bij de lift en de roltrap maar ben ik dan de enige die hulpnodig is met die ontzettend  zware fiets? Rijdt er een meneer langs  die zegt , je moet even voor de camera gaan staan. Het voelt net alsof ik in Bananasplit zit. Maar ik ga wel voor de camera staan zwaaien. En verdomd er  komt iemand aan. Een mevrouw, kleiner en ieler dan ik ben, blond haar en krulletjes en ongeveer 45 jaar jong. Ze vraagt, U heeft hulp nodig? Ja, zeg ik mijn fiets en ik moeten naar boven maar de lift is buiten werking en alleen krijg ik die fiets niet op de roltrap naar boven.  Ze kijkt naar mij en naar de fiets. Ik vraag voor de zekerheid nog even of de tassen er ook af moeten . Nee hoor, lekker laten zitten. De sporttas had ik er al afgehaald. Ze neemt de fiets van mij over zet hem op de roltrap, ik met de sporttas er achteraan en zo gaan we gezamenlijk weer naar boven. Eenmaal boven raken we aan de praat en voor ik het in de gaten heb zijn we 20 minuten verder, ik vraag of ik de enige ben die hulp nodig is, nee zegt ze maar ik heb nog 2 collega’s . Ik vond het ontzettend knap van je zoals je die fiets naar boven hebt gebracht met de roltrap, want die fiets is erg zwaar.
Ja, het is een zware fiets. Hoelang moet je dit nog doen. Eigenlijk alleen dit weekend nog en dat is de lift weer klaar. U bent aan het fietsen constateert ze, waar gaat U heen en waar komt U vandaan. Ik ga vandaag naar Gluckstadt en ik kom uit Rendsburg zeg ik, maar dat laatste wil je vast niet weten. Nee, zegt ze. Nou, zeg ik , ik kom uit Nederland, uit Groningen en ik ben op 8 juli van huis vertrokken naar Almelo. Op maandag 9 juli ben ik met de trein naar van Almelo naar Berlijn gegaan en vandaar met de fiets naar Kopenhagen, dat is voor een groot gedeelte gefietst met een bestaande route, Vanaf Kopenhagen heb ik het zelf moet uitzoeken. Vandaag ga ik naar Gluckstadt. Oh, dat is nog een heel eind. Ja, zeg ik en daarom wil ik eigenlijk wel verder nu. Ja, dat begrijp ik zegt ze en we nemen afscheid. Ik geef haar 1 van mijn visitekaartjes en ze beloofd dat ze zal kijken op de website (website werkt nog wel ).
Voor mensen die mij al geruime tijd gevolgd hebben weten hoe de website heet.
Daarna fiets ik weg en zij gaat naar de volgende klant met vervoersproblemen.
Zo fietsen we vrolijk verder met de enige wetenschap dat het in ieder geval nog dik vier uur duurt voordat we in Gluckstadt zijn.
Zijn we ongeveer een drie kwartier verder zit er een meneer midden op het fietspad, ik klingel met de fietsbel en de meneer trekt heel netjes de benen in. Maar net niet ver genoeg zodat ik wel moet stoppen om er langs te kunnen. Zegt de man heel vriendelijk moin. Ik zeg moin terug. Gelijk geeft die mij een schijfje van een appel. Hier, je moet eten, het maakt niet uit wat je eet, maar eet en drink. We kletsen wat , tot die zegt zullen we nu maar Nederlands spreken, is wel zo eenvoudig.
Ach, een Nederlander, eerlijk gezegd had ik al wel door dat die niet uit Duitsland kwam, maar waar vandaan wel kon ik niet bedenken.
Waar of ik vandaan kwam en war ik heenga. Ik kom vandaag uit Rendsburg en ga naar Gluckstadt. Oké, maar in het gewone leven buiten de vakanties om. Ja, dan kom ik uit Nederland, uit de stad Groningen om precies te zijn.
Hoi, ik heet dus Klaas en kom uit Zwolle. Of ik alleen ben? Eh, ja en nee, zeg ik.
Ik zie verder niemand zegt Klaas. Ja, zeg ik dat ligt eraan hoe je kijkt. Hij vindt mij blijkbaar nogal een vreemde vogel. En vraagt niet verder. Maar ik ben er nog niet klaar mee. Kijk, zeg ik, ik ben wel alleen maar sinds iemand mij in Kopenhagen vroeg voor hoeveel personen ik een treinkaartje moest hebben ben ik met z’n tweeën. Oh, zegt Klaas en wie is die tweede dan. Kijk, zeg ik, dit hier is Bennie en ik wijs op het rugzakje voor op de fiets.
Ach, zo zegt hij. Ja, zeg ik zo.
We praten nog even en dan vind die dat die toch verder moet hij wil vandaag nog de Elbe over bij Gluckstadt. We komen elkaar vast nog wel een paar maal tegen vandaag , zegt hij tenslotte.
En inderdaad we komen elkaar nog een keer of vier tegen die dag. De laatste keer in Itzehoe zo’n 20 km van Gluckstadt.
Ikzelf bereik Gluckstadt zo tegen een uur of 4.
De Jeugdherberg waar ik slaap is prachtig en gelegen aan de haven . Het is tot nu toe wel de mooiste van alle jeugdherbergen.  Met lift en een hele grote inpandige ruimte voor fietsen.
Nadat ik mij op mijn kamer gesetteld heb ga ik maar eens kijken waar hier in Gluckstadt wat te eten is.
Mijn oog valt op een restaurant aan de overkant van het water, waar ik eerst maar eens even iets ga drinken, misschien verander ik nog van keuze. Het is tenslotte nog vroeg.
Na mijn welkomstdrankje ga ik eerst maar eens even Gluckstadt verkennen.
Tegen 19.00 uur inderdaad gegeten bij het restaurant tegenover de jeugdherberg.
Misschien morgen wel weer.
Morgen dus een dagje Gluckstadt.

23