3

Berlijn - Oranienburg
Afstand 56.3 km

Na weer een nachtje van weinig slapen verlang ik eigenlijk naar een normaal pension cq hotel.
Ik weet wel dat, dat er nu eenmaal bij hoort en het zijn ook best leuke meiden op mijn kamer maar ik wil nu eindelijk wel eens slapen.
Het is een kamer met 2 stapelbedden en 2 eenpersoonsbedden, 4 bedden zijn volgens de boeken bezet maar sinds de dag dat ik er ben zijn er maar 3 bedden bezet waarbezoeker 5 en 6 gebleven zijn???
Geen idee.
Ik lig samen met iemand uit Mexico, Roemenië, en China op een kamer. Geen een ervan spreekt Duits en eentje spreekt een paar woorden Engels. Dus wat dat betreft zou het stil moeten zijn op de kamer. 
Maar het in en uit de kamer gaan maakt dat het gewoon erg onrustig is. Dat iemand van +/- 25 jaar laat uit gaat is tot daar aan toe. Maar er is ook iemand op mijn kamer die om 23.00 uur thuis komt en de volgende morgen om 6.30 uur moet opstaan eten en weg om reden dat ze een congres moet begeleiden.
Vannacht werd ik plotseling wakker van wel een zeer luidruchtige bui regen maar ook van een soort nachtmerrie, ik kreeg een ongeluk en brak mijn heup en mocht nooit meer fietsen. En iedere keer die nacht dat ik weer sliep kwam die droom terug. Dat was niet leuk en had gevolgen voor vandaag. Ik durfde op drukke stukken niet meer te fietsen zodat ik in het begin hele stukken heb gelopen. Uiteindelijk toch maar op de fiets gestapt want ik moest nog een eindje en wel naar Oraniënburg. Bovendien moest ik een alternatieve route hebben om reden dat de
Brandenburger Tor en alles daar omheen afgesloten is tot het einde van het WK-voetbal. Heb ik weer.
Onderweg een heel leuk gesprek gehad met een meneer die daar liep met een jongen in een rolstoel. Ik heb namelijk de gewoonte om bijna iedereen te groeten die ik tegenkom onderweg. Zo ook deze keer. Maar even later moest ik even stoppen om Bennie even goed vast te zetten. Komt de man weer langs en zegt iets in de geest van “wat leuk dat U ons een goedendag wenste” Ik kijk hem enigszins verbaast aan en zeg “Ik zeg tegen bijna iedereen goedendag” maar er zijn zo weinig mensen die iets terug zeggen. Vind U dat niet raar vraagt hij. Ach zeg ik je raakt er vreemd genoeg aan gewent. Tegen mij zegt de man, zeggen ze bijna nooit iets , tenminste wanneer ik Prins bij mij heb en hij wijst op de jongen in de rolstoel.. Of ze zeggen wel wat maar dan draaien ze hun hoofd om omdat ze de jongen niet durven of willen aankijken. Ik ga voor de jongen staan , de man zegt tegen mij , ik stel je voor aan Prins, hij komt uit Ghana en heeft bij de geboorte zuurstof te kort gehad met alle
gevolgen van dien. Hij heeft nog meer familie  een broertje een zusje en een broer en natuurlijk een moeder. Maar die kan niet voor hem zorgen maar komt regelmatig naar hem kijken. Ik zeg ook dag tegen Prins en zeg hem dat hij een mooie naam heeft. Hij kijkt mij aan en ik weet dat hij lacht op zijn manier. Na nog wat gepraat te hebben wordt de jongen wat ongeduldig en laat merken dat hij verder wil. Ik geef de man nog even een visitekaartje van mijn website met de mededeling , het is in het Nederlands maar er zijn fantastische vertaalprogramma’s , bovendien is het geen technische verhalen website. Dus zie maar wat U er verder mee doet. Hij neemt het kaartje in ontvangst met de mededeling dat hij vast en zeker gaat kijken  en misschien gaat hij Prins wel voorlezen.
Hij wenst mij een goede reis en Prins heeft zichtbaar genoten en gaat misschien nog wel meer genieten. En daar doe ik dit alles ook voor. Ik een fijne vakantie en met mij nog heel veel andere mensen maar dan op een andere manier want de foto’s vliegen weer over Facebook.
Maar mijn trip voor vandaag gaat verder, na een paar dagen wat last van de buik gehad te hebben en dus flink wat Norit naar binnen gewerkt te hebben , heb ik eindelijk wel zin in iets lekkers . Het is 12.00 uur en het wordt tijd voor de lunch en het even bijladen van de navigatie. Laat er nu toevallig halverwege de trip een geweldige viszaak zijn. En wat helemaal leuk is ik hoef niet\eens ver Hennigdorf in. Na wat heen en weer lopen voor de vitrine wordt het een broodje Matjes en een flesje Fanta.. Op een bankje in het park tegenover de viszaak ga ik zitten de navigatie aan de lader neem ik in ieder geval een half uurtje pauze. Tot nu toe gaat alles naar wens. De zon schijnt en life is wonderfull. Na de maaltijd gaat de reis verder, de zon schijnt  en in de verte zijn er wolkjes.
Om 15.15 uur ben ik in Oranienburg bij pension Oranjehus.
De jongedame van het pension vraagt of ik ook nog regen heb gehad onderweg. Ik zeg naar waarheid, nee ik heb geen regen gehad. Nadat ze mij de kamer heeft gewezen in een groot huis aan de overkant van de straat gaat ze weg en zegt tot morgenvroeg bij het ontbijt, dat houd in dat ik vanavond zelf voor mijn kostje moet zorgen. Ben bang dat, dat het niet meer worden gaat want een half uurtje later regent het en dondert het ook nog eens flink. Maar goed dat ik voor zulke gevallen een noodrantsoen heb in de vorm van chips en andere lekkernij. Niet echt goed voor de buikklachten van de afgelopen dagen maar het zal wel moeten. Het is nu  bijna 20.00 uur en het regent en  dondert nog steeds. Zal dit dan het einde zijn van vele zonrijke weken? Ik hoop het niet.
Morgen gaat het in ieder geval verder naar Zehdenick.

4