13 - 2012
Dag 13
Retourtje Dinant met de fiets.
Namen langs de Maas naar Dinant en terug naar Namen langs de Maas
Afstand: 58,32 km

Het is druk op de weg.
Ik hoor dat omdat het raam open is en ik aan de kant van een zeer drukke doorgaande weg slaap.
Ik had gisteravond het raam dicht gedaan om het nogal lawaaierig was. Maar toen ik ging slapen weer open gedaan omdat het zo warm was. Toen was het ook stil. Maar nu om 6.30 uur toch maar even weer dichtgedaan omdat ik nog een poosje wil slapen. Ik heb het ontbijt pas voor half negen besteld, dus ik heb de tijd nog wel. Douchen en aankleden vraagt niet zoveel tijd.
Af en toe doe ik nog een klein tukje van vijf minuten hooguit. Om zeven uur probeer ik de tv weer aan te doen. Maar omdat de vrouw des huizes net zoveel verstand van dit soort dingen heeft als ik krijg ik de tv niet aan. De tv is aangesloten op een modem, en wanneer ze de tv in de huiskamer uitdoen heb ik ook geen tv meer. Maar geeft niet, ik heb nog wel een muziekje ofzo en bovendien staat er een wekkerradio. Maar ineens na een paar minuten heb ik wel beeld, dus is er leven in de brouwerij. Nou nog even blijven liggen en tv kijken, naar de vierdaagse van Nijmegen die vandaag de vierde dag ingaat.
Om acht is het wel genoeg geweest, ik ga mij douchen en aankleden en eten.
Even voor half negen zit ik in de kamer klaar voor het ontbijt.
De gastvrouw is een gezellige praatgrage dame.
Ze vraagt wat of ik ga doen vandaag. Mijn antwoord is, dat ik toch maar naar Dinant ga. Gelijk is ze helemaal in jubelstemming en komt ze met allerlei informatie over Dinant aanzetten. Heel aardig allemaal, maar volgens mij heb ik voor dat soort activiteiten helemaal niet zoveel tijd wanneer ik eenmaal in Dinant ben.
Na het eten, het is tegen half tien, pak ik een fietstas, doe er een paar dingen in zoals een kaart van de omgeving en ga op weg naar Dinant.
Het is mooi weer en al snel wordt het warm en kan de fleece-jas uit.
Van Namen loopt langs de Maas een fietspad tot Dinant aan toe. Sommige stukken van fietspad zijn het fietspad niet eens waard. In Nederland zou er nog geen paard en wagen op mogen rijden. Maar hier mag je er op fietsen. Grote gapende gaten, ongelijk liggende stenen, en nog veel meer onaangename dingen staan je hier te wachten op de Belgische fietspaden.
Maar na een paar uur ben ik dan in Dinant. Het is een leuk klein stadje met veel oude slecht onderhouden gebouwen. Maar ook daar ben ik zo langzamerhand aan gewend geraakt.
Eerst even kijken waar ik mijn fiets neerzet. Na even zoeken vind die een plaats bij een restaurant tegen een fietspaal, en kan ik het stadje gaan verkennen. Na een uurtje rondgelopen te hebben heb ik het wel gezien. Even iets eten en wat drinken en ik ga weer richting Namen. Tijdens het eten begint het plotseling te regen, niet hard maar het laat wel een paar flinke plassen op straat verschijnen. Na vijf minuten is het over. Ik heb mijn maaltijd op en reken af. Ik wil eigenlijk aan de andere kant van de Maas weer terug, maar na een paar kilometers kom ik tot de conclusie dat het niet goed gaat komen wanneer ik dat ga doen. Dus maar weer terug naar het centrum en de oude weg weer terug langs de Maas. Begin al aardig te wennen aan het slecht onderhouden fietspad. Er zijn ook best grote stukken dat wel goed is, maar ook dat is niet echt super goed.
Wanneer ik bijna weer in Namen ben, begint het toch te regenen, niet mooi meer. Donkere wolken, en onweer. Ik had mij voorgenomen dat wanneer ik bijna in Namen zou zijn nog even bij een klein cafeetje met terras aan zou gaan, maar dat zou er niet meer van komen.
Natuurlijk is er niet echt en plek om te schuilen. De enige plek om te schuilen is een plek met een paar hoge struiken. Daar staat al een man die mij even te voren voorbijgereden is, en aan het water zit nog een man met zo’n grote groene visparaplu en haalt net een grote vis binnen.
Daarna gaat hij zijn visspullen opruimen. Bij ons onder de struiken gaat het al aardig doorlekken.  De visser is klaar met het opruimen van zijn spullen,hij komt naar ons toe en ik begrijp dat wij onder zijn paraplu mee mogen schuilen. Zo staan we gedrieën onder de groene paraplu. De heren praten er lustig op los, en ik begrijp er geen woord van. Want dat hele kleine beetje Frans dat ik in de afgelopen maanden thuis heb geleerd is lang niet voldoende om te begrijpen wat deze mensen bepraten. Voor hetzelfde geld zijn nu een moord Aan het beramen.
Het houd op met regenen en met onweren. Ik bedank dat in onder de paraplu heb mogen schuilen en ga naar het logeeradres. Het is even voor zessen dat ik daar weer aankom. De gastvrouw staat mij al op te wachten, en vraagt hoe het was en wat ik morgen ga doen. Tevens deelt ze mij mede dat er vanavond vuurwerk is en dat er morgen een grote braderie is in Namen.
Morgen is een Nationale feestdag in België.
De koning is jarig.

14