3 - 2012
Dag 3
Bilthoven – Breda
Afstand: 84,29 km

Zal het dan eindelijk mooi weer worden? Vanmorgen bij het ontwaken scheen de zon en was het slechts licht bewolkt. Maar het was nog vroeg, half zeven, dus eigenlijk nog maar half zes.
Het duurt nog een poos tot het ontbijt want dat is pas om half negen. En om nu al de tassen in te gaan pakken, daar heb ik nog geen zin in. Dus dan nog maar even blijven liggen. Maar om zeven uur vind ik het wel goed ik ga van bed, douchen, tassen inpakken, checken en dubbel checken en nog een keer checken. Beneden hoor ik wat gestommel. Ik besluit de tassen maar eens naar beneden te brengen, en misschien de fiets alvast te pakken die in een schuurtje staat. Dit alles in een zeer traag tempo. Het is nu 8.05 uur. Beneden gekomen is de gastvrouw druk bezig met het ontbijt voor mij en nog iemand anders, een mevrouw die naast het schuurtje slaapt..
Eindelijk is het dan half negen en kan het ontbijt beginnen. Mijn gastvrouw brengt het brood, kaas, vleeswaren, zoet beleg en koffie naar binnen. En ik mag beginnen met het ontbijt, maar besluit nog even te wachten want er is gedekt voor twee mensen en gisteravond vroeg mijn gastvrouw nog of ik er bezwaar tegen had wanneer er nog iemand mee zou ontbijten. Nou nee, was het antwoordt. En dus wacht ik nu nog even, die paar minuten doen er nu ook niet meer toe. Dit denkende komt er iemand binnen. Ze stelt zich voor als W.B. is yogadocent en fysiotherapeut zou ze later vertellen en komt uit het noorden van het land. Ze is hier voor een soort van retraite, ze had gehoopt dat het rustig zou zijn. Maar de trein raast hier minimaal vier keer per uur lang, dus van rust is weinig sprake. Ik vertel haar dat je er in het huis geen last van hebt, misschien dat je de laatste drie nachten op mijn kamer mag slapen. Na het ontbijt zal vragen of het kan. Het wordt een gezellig en leerzaam ontbijt voor allebei. Ik vertel haar over mijn fibromyalgie en zei vertelt mij dat ze fysiotherapeut is en yogadocent en dat ze zich vooral bezighoudt met mensen zoals ik. Ik vertel haar ik een eigen website heb, ze vraagt of ik het op de website ook heb over mijn aandoening. Mijn antwoordt is, nee. Ze vindt eigenlijk dat ik dat wel zou moeten doen,ook bij de diverse zoekmachines zou ik moeten aangeven dat ik fibromyalgie heb. Dit om de volgende reden: Wanneer mensen gaan zoeken op fibromyalgie, komen ze ook op jouw site terecht, want wat jij doet is het bewijs dat je ook met fibromyalgie heel veel kunt. Ik moet toegeven, ze heeft groot gelijk. Ik moet maar eens kijken dat ik een gewone www. Krijg voor een paar euro!!! Heb ik waarschijnlijk ook iets meer ruimte dan de 500 Mb. die ik nu heb.
Maar ik dwaal af van waar het over gaat.
Na het ontbijt vraagt W aan de gastvrouw of het misschien mogelijk is dat ze verhuist naar mijn kamer. En het mag.
Ze bekijkt mijn kamer, proeft de atmosfeer en de kamer is goed bevonden. Ze neemt hem.
Ik ga betalen, fiets opladen, afscheid nemen visitekaartjes worden uitgewisseld tussen mij en W en de gastvrouw. En ik vertrek.
Het is nog steeds mooi weer al is het wel wat frisjes op de fiets. Aangezien ik een korte broek en alleen een T-shirt aan heb besluit ik toch maar even een fleece-jas aan te doen. Misschien dat ik dat beter niet had kunnen doen? Even later begint het te regenen. Ik rijd als het ware door een gordijn van regen heen. Heel fijne motregen. Ik snapte er even niets van. Honderd meter verderop was het weer over. De lucht was nog wel donker maar het was wel weer (droog), op een paar spettertjes na. Het was dus wel regen.
Van Bilthoven tot aan Gorinchem verloopt de reis vlot, ben zelfs even bang dat ik te vroeg op mijn volgend logeeradres zal aankomen.
Had ik misschien beter niet kunnen denken want vanaf dat moment verloopt de reis allerminst vlotjes
Zoals alle steden groot en klein doen ze in Brabant vrolijk mee aan wegherstel, nieuwe wegen en alles wat er ook maar een beetje op lijkt.
Omleidingsborden worden geplaatst, daarna omver gereden of door baldadigheden omgedraaid, zodat een argeloze fietser zoals ik de verkeerde kant oprijdt om vervolgens compleet de weg kwijt te raken. Dan vraag je aan de eerste de beste die je tegenkomt of die je misschien de weg kan vertellen, stuurt die je weer de weg op naar daar waar je net vandaan komt.
Ja,het gaat wel weer leuk.
Maar dan na de zoveelste omleiding komt er toch eindelijk weer een fatsoenlijk bord met daarop Oosterhout 2 km. Gelukkig ik fiets goed en het gaat verder, richting Teteringen. Wanneer ik Teteringen dan weer uit ben sta ik weer voor een afgesloten weg. Toevallig zijn er mensen in een tuin aan het spelen met een hond. Toch maar even vragen of dit de juiste weg naar Breda is. Het antwoord is het volgende: In deze straat begint Breda, mevrouw. Oh, dank u wel zeg ik. De man vol ongeloof aankijkend. Nou, zegt hij aan het eind van deze straat begint Breda. Goed, dank u. zeg ik nogmaals, en deze keer klinkt het waarschijnlijk wel overtuigend genoeg. En inderdaad aan het einde van de straat die helemaal is opengebroken staat een bord Breda.
Nu even een rustig plekje opzoeken en de navigatie aanzetten, straat intikken op de fiets stappen en binnen de kortste keren ben in op het adres waar ik de aankomende twee nachten verblijf.
Het is even voor zes uur wanneer er drie sms’jes worden verstuurd naar het thuisfront.
Aardige mensen zijn het, en ik heb een eigen studio, prachtig gewoon, zal er even een paar fotootjes van maken.
Na een uitgebreid kennismaken ga ik nog even boodschappen doen.
Er staat een magnetron in het keukengedeelte van de studio, dus bij de AH maar een stoommaaltijd gehaald en wat te drinken.
Dus heerlijk thuis gegeten, nog wat in het dagboek geschreven, maar ik ben eigenlijk te vermoeid om er een zinnig verhaal van te maken en besluit dat dit morgen maar moet gebeuren.
Want morgen ben ik een dagje vrij en ga ik Breda verkennen.

4