2017 - 12

21 juli  
Gotha – Weimar
Gotha langs de Thüringerstadtskette naar Weimar.
Afstand:  63,85 km

Berg op en berg af want wat je omhoog gaat ga je ooit weer naar beneden. Die bergen is het ergste niet wel de bossen waarin die bergen liggen want daar ligt geen asfalt maar daar ligt blubber zijn grote plassen en loert het gevaar van eventueel vallen op de loer. Niet dat ik gevallen ben, nee ik pas wel op. Maar ik weet ook dat een fiets met voorwielaandrijving een iets grotere risico is in verband met vallen. Want wie ooit een lekke voorband heeft gehad weet dat je fiets onbestuurbaar is.
Zo nu de leukere dingen van vakantie want ik begin er nu echt lol in te krijgen, allemaal leuke mensen die vanalles van mij willen weten zoals vind je het niet eng of ben je niet bang. Het is wel erg dit jaar. En even voor alle duidelijkheid, ik vind het niet eng en ik ben niet bang. Ik zoek het gevaar niet op want het gevaar ligt eigenlijk op elke hoek van de stad, de provincie en het land. Welk land dan ook. Overal kan iets gebeuren, ook in Nederland. Er zijn veel mensen die weten waar ik per dag ben en naar enkele mensen stuur ik elke dag dat ik naar een andere plaats ga en daar ben aangekomen een berichtje. Meer kan ik niet doen. Zo, genoeg hierover. Zoals ik al schreef krijg ik er steeds meer lol in. Zoals vandaag  vijf mannen (65+) op de fiets. De super sportievelingen doen het nog zonder ondersteuning maar drie van de mannen zijn toch maar overgegaan op de ondersteuning, ook zij komen nu tot de conclusie dat je met die dingen echt geen steile heuvels op kunt komen. Dat kun je wel proberen maar dat gaat niet goed. Een van die mannen is er nu toch achter gekomen en zal het de volgende keren niet meer doen, daar ben ik van overtuigd. Het ging nog maar net goed of hij had er gelegen daar in de blubber. Alle mannen liepen daar maar deze (stoere) man wilde nog even laten zien dat hij dingen durfde en (niet) kon. Doet die vast geen tweede keer. Toen ik ze uiteindelijk voor de derde of vierde keer weer tegen kwam heb ik maar eens gevraagd tot waar de reis vandaag ging. Nou de reis ging tot Weimar. Wat er precies gebeurd is en of ze Weimar bereikt hebben vandaag geen idee ik was ze in Erfurt kwijt en nooit weer gezien.
Maar een volgend avontuur volgt, en wel ongeveer tien kilometer voor Weimar. Een grote groep fietsers wordt net uit een bus geladen voor een tourtochtje richting Weimar. Ze staan met z’n allen voor de bus en luisteren naar het opperhoofd, die hun iets verteld over de fietstocht die ze gaan maken. Ik rijd er dus voorbij maar even verderop ligt een ontzettend slechte weg dat weten zij nog niet maar ik dus wel. Na ongeveer 50 meter gaat die ook nog behoorlijk omhoog. Ik stap af en ga lopen. Misschien gaan ze wel een andere kant op. Maar na 5 minuten, ik ben ondertussen een kleine 50 meter verder komt het spul eraan. Crossfietsen, gewone fietsen, E-bikes  in alle soorten alles zuchten en steunen die berg op het is bloedheet ’s middag zo rond een uur of twee.. Ik loop op mijn dooie gemak die berg op maar zij moeten bij de groep blijven want het opperhoofd wacht niet. De kl..tz.k.
 Op een gegeven moment moet het opperhoofd iets vertellen maar een groot gedeelte van de fietsers is er nog niet. Geen zorg, gaan we gewoon midden op de weg staan want ja de achterblijvers moeten het hele verhaal wel horen wat het opperhoofd te vertellen heeft. Ik ben ondertussen gewoon weer gaan fietsen en wil er graag langs een bromfiets die even voor mij de groep bereikt gaat keurig iets zachter rijden en traag gaat iedereen aan de kant. Bijna zouden ze zich weer verspreiden over de weg toen ik eraan kwam, moesten ze weer aan de kant. Later zou ik ze nog een keer tegenkomen bij een verkeerslicht die op rood sprong toen ongeveer de helft van de groep door groen was gereden. Pas bijna een kilometer verderop werden ze ineens gemist en de halve groep stond in één keer stil. Iemand die het niet in de gaten had wat er precies aan de hand was botste bijna op de groep. En iedereen verontwaardigd of die niet kon uitkijken. De man in kwestie reed gewoon door zonder ook nog maar eenmaal om te kijken. Ik weet niet hoe dit alles is afgelopen vandaag maar ik ben goed in Weimar gearriveerd. Het pension was zo gevonden maar de pension annex kroegbaas was er nog niet. Wanneer ik aanbel zegt en stem aan de andere kant ik ben er tegen vijf uur, U heeft kamernummer vijf. De sleutel zit in de deur en ik doe nu de voordeur open en kunt U naar binnen. Tot later veel plezier. Nadat ik dus alles naar boven had gebracht ben ik Weimar ingegaan. Het is half vier. Buiten gekomen kom ik tot de ontdekking dat mijn camera nog boven op mijn kamer ligt. Laat maar ik ga alleen even kijken waar ik vanavond ga eten.
Tegen vijf uur ga ik terug en kom een vrolijke man in de gang tegen die gelijk zegt U moet mevrouw Reinders zijn. Ja, die ben ik zeg ik. Heeft U nog vragen aan mij . Nou nee eigenlijk op een kleinigheid na , hoe werkt de teevee ? Die doet het niet is het antwoord. Woensdag met de grote storm en ander noodweer is er iet op het dak kapot gegaan. De makers komen niet eerder dan volgende week. O geeft niet zeg ik , ik was alleen nieuwsgierig. De W-lan doet het in ieder geval wel. Ik ga even naar boven maar kom zo even beneden voor een biertje zeg ik. Is goed zegt de man. Totzo.
Na het pilsje ben ik weer naar het centrum van Weimar gegaan, daar gegeten en foto’s gemaakt. Daarna terug naar het pension om de administratie en het dagboek bij te werken.
Morgen gaat de reis verder naar Bad Kösen.

13