donderdag, 28 juli
Dagje Stuttgart
Zoals ik gisteren al zei, een fantastische kamer met vanalles erbij zoals, wattenstaafjes, tandenborstel en tandpasta, minibar, enz.enz. Alleen, ja ik moet toch wat te mekkeren hebben, het kussen op bed daar moet ik voor nacht 2 toch even iets op bedenken. Want die is zo plat als een duppie.
Het ontbijt was ook geweldig, er was zelfs banaan want het is nog steeds niet helemaal over dus banaan eten moet helpen.
Na het eten, het is eigenlijk nog te vroeg om nu al de stad in te gaan. Het is net half negen. Dus nog maar even wat flauwekuldingetjes gedaan zoals tassen eens even fatsoeneren wat papieren wegdoen enzovoort.
Maar dan is het zover, gewapend met fototoestel en mobiele telefoon, rose rugzakje, Garmin voor het geval ik de weg toch nog kwijtraak ga ik richting binnenstad van Stuttgart. Gisteravond had ik nog zoiets van ik neem een dagkaart op het openbaar vervoer maar dat is onzin. Het is schitterend weer en na even zoeken vind ik de weg naar Altstadt. Stuttgart is druk, het verkeer rijdt je aan alle kanten voorbij en ik bedenk mij dat ik hier morgen ook deel van uitmaak met mijn fiets. Mijn hemel ik mag wel eerst eens een Tourist Informatie opzoeken die mij hierin een beetje gaat helpen. Maar eerst eens even wat foto’s maken van het verkeer, dan gaat de voettocht verder. Maar omdat de kaart die ik gekregen heb van de hoteleigenaar een beetje onduidelijk is kom ik er achter dat ik de verkeerde kant op loop. Ik loop als het ware van de kaart. Dus maar even oversteken en de andere kant oplopen. Zo, nu gaat die goed. Na zo’n half uurtje lopen ben ik in het hart van de oude binnenstad.
Er zijn daar mensen bezig met hekken aanbrengen en andere afrasteringen.. Zeker een feestje vanavond. (Vanavond zou blijken dat er inderdaad een feestje is.)
Nu eerst maar eens een rondje maken, via het museum gaat het naar nog een paar gebouwen en andere objecten. En er worden foto’s gemaakt, veel foto’s.
De morgen vliegt voorbij en nog steeds moet ik uitvogelen waar ik morgen langs moet zonder zelf ergens te belanden waar ik liever niet terecht kom. Mijn hemel wat een ontzettend grote bouwput is het hier. Ze zijn bezig met de bouw van een nieuw station. Bij de Tourist Informatie zijn vriendelijke mensen die mij vertellen waar ik langs moet en eigenlijk is het niet eens zo moeilijk, het is mij wel duidelijk dat ik het eerste stuk maar beter niet kan gaan fietsen. Nadat ik een pak papier heb gekregen met daarop de route naar de volgende stad besluit ik maar eens een stuk te gaan lopen van de route die ik heb gekregen. Het gaat over een brug die naar het in aanbouw zijnde nieuwe station gaat, dan dwars door een prachtig park. Aan het einde van het tweede deel van het park komt nog eens stuk park en daar weet ik het even niet meer want dat gaat zo raar. Gelukkig komt daar iemand op een fiets aan en vraagt of hij helpen kan. Ik zeg, ja misschien wel. Ik moet morgen langs de Neckar naar Ludwigsburg maar ik weet even niet waar of ik precies langs moet om bij de brug te komen die over de Neckar gaat. De man vertelt mij waar ik langs moet en zo komen we aan de praat of vanalles en nog wat maar vooral over fietsen en reizen. Zo vertelt hij mij dat die in ieder geval het grootste deel van Europa heeft gezien. Later heeft die nog een paar jaar door Amerika gereisd. Alles op de fiets. Ik wil hem een visitekaartje geven van de website die ik heb maar de man zegt, hou die maar want ik heb geen pc en geen mobiel. Ik kijk hem een beetje ongelovig aan en vraag, echt niet. Nee, zegt hij en ik weet dat, dat ongeloofwaardig klinkt, en toegegeven af en toe mis ik het ook wel want je moet tegenwoordig zoveel via het internet regelen. Maar wat ik niet heb mis ik ook niet. Ik moet hem gelijk geven. Ik vraag hem, en een mobiele telefoon? Heb ik ook niet, ik heb thuis een telefoon en wanneer ze mij nodig zijn bellen ze me maar. Wanneer ik thuis ben neem ik op en anders bellen ze maar terug. zegt die. En eerlijk gezegd kan ik hem geen ongelijk geven. Ik heb ook vaak de mobiele telefoon gewoon thuis liggen wanneer ik niet met vakantie ben.
Na nog een poos gepraat te hebben over vanalles en nog wat scheiden onze wegen weer. Toch wel leuk zo alleen, kom je nogeens met mensen aan de praat.
Ik ga via het park weer terug naar het station en via de loopbrug weer naar de binnenstad.
Eigenlijk wil ik wel wat drinken en ik heb een terras gezien die mij wel geschikt leek om even te zitten kan ik de bouw voor het feestje van vanavond ook in de gaten houden. Want dat er vanavond een feestje is in Stuttgart is wel duidelijk.
Kom ik bij het terras waar ik wil gaan zitten breekt er opeens lichtelijk paniek uit en binnen de kortste keren ziet het er blauw en groen van politie. Eerst wordt er een klein stukje rondom een bank afgezet. Na een paar minuten nog een klein stukje meer en mogen de mensen die op het terras zitten er niet meer zitten (ik ben nog niet bij het terras) en worden met zachte hand naar elders verwezen.
Naast het terras is een grote brede trap en iedereen die eerst nog op het terras zat zit nu op de brede trap, de voorstelling kan beginnen. Er wordt steeds meer afgezet en eindelijk komen er berichten van mensen dat er in het gebouw een tas staat met iets erin. Wat zit er in vraagt iemand. Iets van een èèn of ander soort poeder antwoordt de man waaraan dat werd gevraagd. Ondertussen is de politie ook bezig de trap te versieren met rood-witte lint.
Iedereen op de trap wordt vriendelijk verzocht achter het lint te blijven en vooral geen foto’s te maken. Het lint gaat van beneden naar boven in het midden van de trap. Zie het nut er niet helemaal van in maar het wordt streng bewaakt.
Iedereen wacht in spanning af wat er nu gaat gebeuren.
Na ongeveer een half uur wordt alles ineens weer weggehaald en is er niets gebeurd, we mogen weer overal gaan en staan waar we willen.
Het is vier uur in de middag, net op tijd is de boel opgeruimd want het gaat regenen.
Plaatsje zoeken om te schuilen want het regent ineens wel heel erg hard.
Wanneer het weer droog is ga ik maar eens even richting hotel. Ik weet nu wel waar ik morgen langs moet om bij de Neckar te komen.
Nu het weer droog is, is het ook gelijk weer behoorlijk warm en op de straten is niets meer te zien van de regen.
In het hotel aangekomen bedenk ik dat ik ook nog eten moet vandaag. Ik weet alleen nog niet wat. Op de hoek van de straat is een soort huiskamer restaurantje maar eens even kijken of ze daar is lekkers serveren. Ja, wat ze daar serveren lijkt mij best lekker maar dan moet er wel iemand komen om te vragen wat ik wil drinken en eten. Na een klein kwartiertje daar gezeten te hebben besluit ik maar om weg te gaan want er komt niemand naar mij toe om te vragen. Willen blijkbaar niets verdienen. Dan maar even verder kijken waar iets te eten is.
Na een poosje rondlopen wordt het weer de chinees van gisteravond.
Daarna nog even een boodschapje bij de supermarkt en dan naar het hotel voor de administratie en dagboek.
Morgen gaat het naar Bad Wimpfen.
17