vrijdag, 17 juli
Northeim – Bad Lauterberg
Afstand: 53,7 km
Vanmorgen, het is 6.00 uur het is flink nevelig hier in Northeim. Meestal betekent dat, dat het mooi weer wordt. Zal dat vandaag ook zo zijn? Ik ben benieuwd.
Nadat de teevee is aangezet voor het ochtendprogramma Moma (mijn lievelingsprogramma tijdens de vakanties in Duitsland) nog even nadoezelen.
Vandaag naar Bad Lauterberg. Zo’n 40 km volgens Google-maps. Maar dat is dan hemelsbreed. Gewoon rechtuit zonder bochten en bergen.
Om 8.00 uur naar de eetzaal voor het ontbijt. Vreemde toestanden allemaal tijdens deze Corona-crisis. Maar ik begin er al aardig aan te wennen. Ik bedoel de mond- en neuskapjes.
Om 8.45 uur ben ik klaar met ontbijten en ga ik naar mijn kamer om de tassen op te halen, tassen op de fiets laden en te vertrekken. Het is tegen 9.30 uur dat ik vertrek en de zon doet aardig haar/zijn best.
Na een uurtje fietsen vind ik dat mijn fiets nog steeds een beetje raar doet. En eigenlijk word ik daar schijtziek van.
Aldoor dat gelazer met die ketting.
Maar ja, elk jaar is er tegenwoordig wel iets. Ik probeer er geen aandacht aan te schenken. Maar wanneer ik ergens in de landerijen en modderige paadjes beland begin ik het toch iets minder leuk te vinden.
Heb ik verdorie weer een bordje gemist. Je laat oude mensen en kleine kinderen toch niet door de bagger fietsen. Dus terug gefietst en vervolgens tot de ontdekking komen dat toen ik een kilometer terug de weg overstak , ik het in dit geval schuin over had moeten steken. Verder gaat de weg naar Bad Lauterberg. Zo bijna tegen het eind van de rit vind ik dat de fiets wel erg raar begint te doen. Toevallig, ik ben al in Barbis is er aan de hoofdweg een één of ander iets dat met fietsen te maken heeft. En ik besluit daar maar eens heen te gaan. Voorzichtig ga ik het tuinhekje door en ga op zoek naar iemand die ik voor 20 seconden terug nog zag, nu is die spoorloos. Zachtjes roep ik “hallo”. En net wanneer ik denk dit heeft geen zin komt er een oudere man tevoorschijn en vraagt mij wat ik wil. Ik leg hem uit wat er aan de hand is en hij zegt laat maar eens zien. Ik laat hem de fiets zien en probeer uit te leggen wat er aan het handje is.
De man kijkt en frutselt wat aan de ketting en zegt vervolgens “niets aan de hand hoor”.
Alles draait en doet het prima. Hij kijkt nog eens verder en begint vervolgens over dingen te praten waar ik geen jota van snap. Zegt vervolgens ik zal er wat olie bij doen. En dan nog wat …40, helpt overal bij.
En zo komen we dus aan de praat. Hij vertelt over vroeger toen ze ook altijd gingen fietsen maar dan met een grotere groep zo’n mannetje of 20 het Zwarte woud in en naar de Alpen, ach ik heb wat afgefietst zegt die. Maar mevrouw wat U doet vind ik knap zegt die. Ach, zeg ik, ik vind het wel lekker rustig, geen gezeur van mannen of vrouwen die het altijd beter denken te weten en het vervolgens af laten weten.
Hij lacht, ja, misschien heeft U wel gelijk zegt die. In ieder geval vind ik het wel getuigen van moed. Ach, zeg ik wat is het verschil tussen hier een klap op je kop krijgen of in Nederland. Ja, daar heeft U gelijk in. Kijk, dat bedoel ik nou. Deze man heeft mij voor deze ene maal begrepen. Hij vraagt waar ik vandaag naartoe ga. Ik vertel hem dat ik naar Bad Lauterberg ga en dat ik maandag vertrek richting Nordhausen. Gelijk tekent hij mij de hele weg uit en vertelt mij daarbij. Dat het sommige plekken wel erg druk is met vrachtwagens op maandag.
Na nog wat heen en weer gepraat nemen we afscheid.
Op naar Bad Lauterberg. Nog ongeveer 5 km zei de man.
En warempel, het klopt.
Vanavond heerlijk gegeten bij het plaatselijk restaurant.
Later op de avond zijn dochter en schoonzoon gekomen.
Zondag gaan ze weer weg.
Dit wordt dus een vakantie in een vakantie.
11