Maandag 27 juli
Eisenach – Eschwege
Afstand: 61,7 km
Het was reuze gezellig in het pension.
Behalve dat de mensen van het pension aardige mensen zijn, zijn er ook nog eens hele leuke gasten.
Waarvan er 1 al jaren bij hen komt en eigenlijk een beetje kind aan huis is. Eigenlijk zijn ze er alleen maar met het ontbijt en om de kamers na het vertrek van de gasten schoon te maken. De eigenaar en zijn vrouw wonen zelf ergens anders en waarschijnlijk is de zoon er gewoon ’s nachts zodat die misschien een oogje in het zeil houd? Geen idee, maar dat doet er ook niet toe, zolang iedereen zijn of haar ontbijt maar krijgt.
Na het gezellige ontbijt brengt de heer des huizes de fiets uit de kelder haalt de tassen van mijn kamer en het enige dat ik hoef te doen is de tassen op de fiets pakken en de sleutels af te geven. En dan kan de reis beginnen. Op naar Eschwege. Eerst een stukje langs de Hörsel en dan langs de Werra. Via veel kleine dorpjes en gehuchtjes kom ik uiteindelijk in Eschwege aan.
Alles bij elkaar was het een mooie rit op een paar dingen na.
Je hebt op deze wereld nog steeds vrouwen die vrouwen proberen te beroven op een hele sluwe manier. Maar ik heb ze door die vrouwen.
Zo ook vandaag, Ik kom uit Creuzburg heb daar even stilgestaan, wat foto’s gemaakt en de weg even gevraagd aan een plaatselijke bewoner die eigenlijk naar mij toe kwam en vroeg waar ik heen moest, of ik langs de Werra ging. Ik zei ja. De man zei dat er een nieuwe weg was aangelegd aan de andere kant van de Werra maar dat die niet zo mooi was als de oude weg, die nog steeds bestaat. Ik moest voor de oude weg alleen even op de brug weer terugrijden en dan links af. Dat klopt ook helemaal. Dus ik bedank de man en ga op weg. Nu had ik op de brug ook al een vrouw heen en weer zien rijden, die maar steeds naar mij keek. Ik had al een keer goedendag gezegd en zij ook tegen mij, verder niks geen bijzonders. Eigenlijk was ik het hele voorval al vergeten toen ik op een gegeven moment stopte om wat foto’s te maken van de bergen en wat andere dingen, toen daar plotseling uit het niets die vrouw weer tevoorschijn kwam, of ik op de foto wilde met die bergen. Ik was ineens op mijn hoede, nee, zei ik , ik wil niet op de foto met die bergen en wanneer ik dat wel zou willen zou ik wel een selfie maken. Ze bleef nog even wat staan treuzelen en vroeg nog een keer of ik dat echt niet wilde. Nee, zei ik dat wil ik niet. Ergens doemt een groepje fietsers op. De vrouw ziet dat ik er naar kijk en voordat ik eigenlijk besef wat er gebeurd, zegt ze ik ga maar weer eens verder, de auto staat een eindje verderop. Ik zeg niets maar in gedachten bedank ik de groep fietsers die net voorbij rijdt.
Ze rijdt achter de fietsers aan en ik denk nog die gaat helemaal niet naar haar auto. Maar dat wat ze bij mij geprobeerd heeft doet ze niet bij die groep fietsers. In ben nog even blijven staan tot ze uit het zicht waren. Toen ben ik ook maar weer gaan fietsen. Het eerste half uur in ieder geval zeer op mijn hoede en net toen ik het een beetje had laten bezinken en bedacht dat mij dit wel eens vaker was overkomen en niet alleen met mijn mobieltje, ook ooit eens een keer was er een jonge dame die het op mijn fiets gemunt had en die keer in Gent (België) een man die eigenlijk ook op mijn fiets wilde. Maar toen ik aan kwam lopen snel vertrok en hoe ik die man ’s avonds in een restaurant weer tegenkwam. Ach, zo in de loop der jaren leer je hier wel mee omgaan.
Even later kom ik de dame in kwestie weer tegen zittend op een bankje. Ik had even de neiging om haar de huid vol te schelden. Maar kon nog net op tijd mijn mond houden.
Ik ben gewoon verder gefietst in de wetenschap dat ik nog niet van deze dame af was.
En inderdaad, een paar kilometer verder, het groepje fietsers die mij hadden gered de eerste keer, ze staant aan de Werra pauze te houden. Ik bedenk dat ik ook maar even pauze moet houden want de jonge dame zal zo wel komen. En inderdaad, na ongeveer 5 minuten komt ze eraan op haar fietsje. Ik zie haar denken van shit weer geen geluk. Even later gaat het groepje fietsers verder, ik ga ook verder, ik zit precies tussen de groep mensen in. De groep heeft zich in tweeën gesplitst en ik zit er middenin, zo houd ik het wel een poosje vol. Na een tijdje rijden we weer langs de vrouw en nu ze in de gaten heeft dat ik misschien wel bij die groep hoor, ben ik haar kwijt. Want tegen zo’n groep begint ze niks en durft ze niks.
Met een gerust hart rijd ik nu verder want er komen nu veel dorpjes en daar beginnen ze niet met deze acties.
Zo tegen een uur of drie bereik ik Eschwege en de straat waar het hotel staat is zo gevonden.
Hoe het met de fiets is?
Nou die heeft sinds Northeim zo’n 10 fietswerkplaatsen gezien en sinds vrijdag weet ik dat er nieuwe lagers in achterwiel moeten en misschien nog wel veel meer.
Dankzij het mannetje in Northeim.
Morgen gaat het naar Hann.Munden
20