3 - 2013

Dag 4
Tuttlingen – Riedlingen
Afstand: 93.67 km
Na een nachtje goed slapen op een lekker liggend bed en natuurlijk een goed ontbijt, gaat de reis vandaag naar Riedlingen.
Ach nog even iets over de gastvrouw: “Niet te genieten”.
Het beloofd een mooie zonnige dag te worden.
De reis naar Riedlingen is echt prachtig, te mooi voor woorden zo’n prachtige omgeving.
Bossen (donkere wouden) met telkens de Donau, dan weer links van mij den dan weer rechts. Dan weer breed en af en toe heel smal, net een rustig kabbelend beekje en soms even helemaal weg.
Onderweg staan allemaal bordjes met daarop vissen, dwz. mededelingen met welke vissoorten er allemaal hier in de Donau zwemmen, en dat zijn er nogal wat. Van Aal tot Zander en alles dat daar tussenin zit.
Geweldig.
Onderweg kom ik een echtpaar tegen die uit Thuringen komen, daar kom ik later die dag achter.
In de eerste instantie was het dat er twee mensen met veel pijn en moeite een bergje opgaan en ik als derde persoon er vrij gemakkelijk tegenop klim.
Een kwartiertje later fietsen ze mij weer voorbij, weer wat later het volgende bergje ga ik hun bijna voorbij.
Dat komt zo: “Je kunt wel een fiets met trapondersteuning hebben maar dat wil nog niet zeggen dat je bergen van 14% of meer ook kunt fietsen”. De ondersteuning ging in ieder geval flink tekeer. Dus ook ik moet lopen wanneer het bergje iets te steil wordt. En ik verzeker iedereen hierbij dat, dat geen lolletje is. De fiets alleen al weegt iets van 23 kilo, de bagage 10 kilo, en dan de accu’s  die wegen in totaal 10 kilo. Dus reken maar uit wat ik de berg op moet duwen.
Maar goed ik kom de luitjes uit Thuringen weer tegen, mevrouw en ik babbelen wat en ze vertelt mij dat haar man veel fotografeert onderweg en zij ondertussen gewoon doorfietst..
Ze fietsen veel, eigenlijk net als ik, maar dan met z’n tweeën. Waar of ik naartoe ga? Vandaag, vraag ik.
Ja, vandaag zegt ze. Vandaag ga ik naar Riedlingen zeg ik. Wij ook zegt de vrouw. Nou tot kijk zeg ik, en ze fietst verder, want zij fietst sneller dan ik.
Zo gaat het een poosje door. Soms rijd ik hun voorbij, en dan rijden zij mij weer voorbij.  
Dan zie ik ze ineens een paar uur niet meer. Misschien zijn zij een andere weg langs gegaan, of ik ben verkeerd gereden? Maar je vraagt je af hoe kun je verkeerd rijden?Heel eenvoudig, ga met mij mee en 65 kilometer word ineens 80 kilometer. Vraag me niet hoe het kan, maar heus het is mogelijk.
Maar zolang het mooi weer is , geeft het niet.
Laat in de middag of vroeg in de avond bereik ik Riedlingen.
Leuk klein stadje.
Een goed toeristeninformatiebord wijst mij de weg en het hotel is dus snel gevonden.
In de binnenstad van Riedlingen en toch lekker rustig.
Ik heb mij goed en wel ingeschreven en wie komen er binnen, jawel het echtpaar uit Thuringen.

Ik doe mijn dagelijkse plicht, de sms’jes versturen, uitpakken enz., loop even wat door het stadje en besluit wat te eten.
Gegeten vis en gepofte aardappel en salade een specialiteit van het gebied. Na de maaltijd komt ook het echtpaar van hun kamer en ook zij willen iets eten, alleen bij mij aan tafel is nog plek. Ze komen gezellig aanzitten, we babbelen wat en drinken wat.
Later die avond loop ik nog wat door de stad en maak nog wat foto’s.
Mijn nieuwe (vrienden) gaan morgen naar Ulm, ik ook. (tegenwoordig is toch iedereen vriend(in) volgens Facebook?

 

******

 

Dag 5
Riedlingen – Ulm
Afstand: 77,86 km

Was toch wel erg vermoeiend gisteravond.
Vroeg naar bed, betekent in dit geval ook vroeg wakker en ook de halve nacht wakker liggen.
Met alle gevolgen van dien.

Moe, stijf , pijn in de rug enz. Maar na een warme douche gaat het al ietsje beter, nog wel wat last van de rug, maar dat komt waarschijnlijk door het bed en het kussen dat er op ligt.
Moet ik maar even iets op verzinnen want dat zal overal wel zo zijn.
Op zich lijken het heerlijke kussens, maar ze zijn zacht en bieden geen ondersteuning zodat je hoofd lager ligt dan de rest van je lichaam.
Het ontbijt was prima en na het ontbijt de tassen op de fiets betalen en wegwezen.
Het echtpaar uit Thuringen nog tegengekomen aan het ontbijt. Later onderweg nog eenmaal.
En in Ulm, maar daar heb ik hun gezien, maar zij mij niet.
Het ging al flink tekeer vanmorgen, gelijk een bergje van laten we zeggen de eerste categorie?
Tjongejonge, dat komt hard aan, en het blijft maar omhoog gaan.

Af en toe een beetje naar beneden, maar dan met de volle hoeveelheid weer omhoog.
Heb geen idee hoe hoog ik nu ben, ik weet alleen dat het prachtig is  en dat mijn oren heel wat klappen te verduren krijgen. Het blijft maar knappen in mijn oren.
Het is gewoon mooi, ik blijf het herhalen, het is prachtig.
In Ulm is het hotel snel gevonden.
Weer in de binnenstad en vlakbij de Donau.
De cheffin van het hotel is een aardige vrouw die mij helpt bij het afladen van de bagage en het ook nog naar boven brengt op de tweede etage van het hotel.
Een kamer met wastafel en televisie.
De douche en de wc zijn op de gaan
En omdat de reis zonder echte problemen verloopt zit ik om kwart over vier al achter een enorm glas bier.
Het avondeten bestaat uit een steak met kartoffelsalat.
Morgen gaat het verder nar Dillingen.

 

 

 

 

4