1 - 2015
Dag 1
Groningen – Venlo –Špindlerův Mlýn
Groningen – Venlo met de trein
Venlo – Vrchlabi met de trein
Vrchlabi – Špindlerův Mlýn – fietsen: 16,5 km
Geschatte afstand: 1385 km

De vakantie van dit jaar gaat langs de rivier de Elbe.
De Elbe is een rivier die ontspringt  in het Reuzengebergte in Tsjechië en mondt uit in de Noordzee in Duitsland.
De Elbe is ongeveer 1164 km lang en èèn van de belangrijkste rivieren van Europa.

Vandaag vertokken uit Groningen met de trein naar Venlo want van daar vertrekt de nachttrein  naar Praag met een tussenstop in Düsseldorf waar overgestapt moet worden in de trein naar Praag.
Vandaar gaat het met andere treinen naar Vrchlabi om daar met een speciale bus naar Špindlerův Mlýn te gaan.
Misschien zelfs wel alleen met de fiets.
In Špindlerův Mlýn begint de lange reis langs de Elbe die we dit jaar gaan doen.
We zijn Bennie het kleine teddybeertje (zat ooit in een Kerstpakket) en ik.
De treinreis van Groningen naar Venlo zoals gewoonlijk rustig verlopen. Wel erg veel fietsers en het regende pijpenstelen in Groningen.

Getver,,,, heb ik weer. Tegen 13.00 uur vertrokken uit huis met poncho aan en de tas verpakt in een blauwe afvalzak op weg naar het station. Op het station aangekomen de poncho omdat het een oudje was en eigenlijk aan alle kanten al gescheurd die maar meteen gedumpt in de eerste de beste afvalbak. De blauwe plastic vuilniszak in de volgende afvalbak.
Ingecheckt, de trein opgezocht, de tassen van de fiets gehaald en alles in de reeds gereed staande trein gedaan. Er is dit keer eens wel rekening gehouden met een groot aantal fietsers die met vakantie gaan. Er is tenminste ruimte genoeg, in bijna alle treinstellen is wel een ruimte voor fietsers. Fijn dat de NS af en toe meedenkt en ook nog eens iets doet met dat meedenken.
In Zwolle laat ik de trein die juist op het punt staat om te vertrekken maar lekker gaan want de conducteur heeft niet veel zin om mee te helpen de fiets in de trein te krijgen, hij zegt ook nog eens heel netjes “sorry mevrouw wij mogen U niet meer helpen”  Nou ja, dan niet. Even goeie vrienden hoor. Maar zet dan ook niet de tas in de trein, zodat ik die er vervolgens wel zelf weer uit moet halen omdat meneer de conducteur niet mag helpen met de fiets. Dag trein, dag conducteur. De volgende trein gaat over een half uur. Dat ging prima, allemaal mensen die de fiets voor mij in de trein zetten. Hoef alleen de bagage maar te doen. Zo zou het nog een paar maal gaan in Nederland.
Tegen zes uur ben ik in Venlo, daar eerst maar eens iets gegeten en gedronken. Daarna eens even gekeken van welk perron de trein vertrekt en vooral wat voor trein het is, daar bedoel ik mee een hoge Duitse trein waar je alleen als vrouw zijnde met goed fatsoen geen fiets in krijgt of een regionale trein die net als de Arriva- en Veoliatreinen lekker vlak zijn en je zo in kan rijden.
Om 19.05 uur vertrekt er een trein en ja het is een vlakke trein.
Om 20.05 uur  ben ik aan de beurt en plotseling zijn er heel veel fietsers die allemaal met de trein mee willen. Gelukkig ben ik de eerste en de trein gaat niet verder dan Düsseldorf.

In Düsseldorf een verrassing, Yvonne en Michael staan mij op te wachten om mij vervolgens weer uit te zwaaien.
Eerst even een afscheidsborrel. Maar voor we een afscheidsborrel kunnen drinken moet de fiets naar beneden. Bij de lift staan mensen en de lift doet het niet. Gelukkig is Michael sterk en met z’n drietjes brengen we de fiets en bagage naar beneden en hopen we dat we hem straks weer fatsoenlijk naar het perron en in de trein krijgen.
Op het binnenplein voor het station drinken we een glas cola, dat is het tijd om naar de trein te gaan.
Met de fiets op de roltrap is best wel eng maar we overleven het. De trein is er nog niet dus hebben we nog even om uit te vogelen waar we in moeten stappen. Het blijkt dat het helemaal achterin is en dat ik in dezelfde wagon zit als de fiets komt te staan. Hoera, weer een zorg minder.
Alleen is het wel een enge trein met een hele hoge in- en uitstap. Nu maar hopen dat er in Praag wordt meegeholpen om de fiets weer uit de trein te krijgen want één ding is zeker ik krijg die fiets er nooit van mijn leven heel uit de trein.
In mijn coupé zitten nog vier mensen, die moeten er in Berlijn uit, dat is vannacht. Om half vijf om precies te zijn.
Een uurtje later was het plekje weer bezet door een één of ander vaag figuur uit Zuid Amerika, tenminste dat zei die. Later toen we de Tsjechische grens over waren en de trein dus werd overgenomen door Tsjechische conducteurs kreeg die een flinke uitbrander. Het had te maken met het blijven liggen wanneer de conducteur om je ticket vraagt en het niet invullen van je treincoupon.  De Zuid-Amerikaan reed waarschijnlijk op een eurorailkaart en die moet je invullen op de dag dat je met de trein reist. Het niet invullen kost volgens de Tsjechische conducteur  iets van 200 euro.
Verder geen noemenswaardige dingen gebeurd.
Het is dus maandag en over een uurtje komt de trein in Praag aan.
Er staan ondertussen heel veel fietsen in de fietswagon. Het zou dus raar zijn wanneer er niemand is die mij wil helpen

2