vervolg

Praag, mijn fiets wordt uit de trein geladen door de steward.
Daar sta ik dan op het perron van station Praag. Het duurt even voor ik mij dat echt realiseer maar dan bedenk ik dat ik eigenlijk even iets moet eten want veel heb ik nog niet gehad vandaag.
Dus op zoek naar een eettent.
Nou, wat wil je hebben een hamburger van de Mc Donald of een hamburger van de Burgerking. Verder is er nog een soort AH to go en kledingzaakjes. Eerst maar eens op de grote borden kijken waar of de treinen vandaan vertrekken.
Oei, dat wordt een probleem, ik snap er werkelijk niks van. Het is kwart over vijf en ik heb honger. Dan maar een Burgerking hamburger met een cola en een frietje. Maar kleffe broodjes met vlees en uien en ketchup is niet te eten, de frietjes zijn zo zout, wordt daarom ook maar half opgegeten. Alleen de cola gaat helemaal op. Misschien straks in de trein naar Utrecht, ik neem aan dat daar een fatsoenlijke restauratiewagen op zit.
Het is ondertussen half zes, en nog steeds weet ik evenveel als toen ik zonet aankwam op het station. Ik weet echt niet waar ik heen moet voor mijn trein.
Ik wil naar huis.
NU !!
Een eindje verderop zie ik een man met een zwaar beladen fiets. Daar maar eens heenlopen en eens even polsen waar of die meneer heengaat. Deze meneer gaat richting Berlijn. Ik vraag of hij mij kan uitleggen hoe deze borden werken. Wat er opstaat en wat het allemaal betekent. Hij legt het me allemaal uit. Dan vraagt hij of die misschien mijn trein ticket mag  zien. Ik laat hem mijn treinkaartjes zien.
Hij glimlacht en zegt we moeten dezelfde trein hebben, alleen andere coupénummers.
Mag ik met je meelopen, vraag ik?
Ja natuurlijk mag dat, alleen even wachten tot de trein arriveert, dan weten we op welk perron we moeten zijn.
Even later arriveert de trein op perron zeven, het is zes uur.
Rustig lopend gaan we naar de trein, wat ben ik blij dat deze man bij mij is. We arriveren  bij de trein zoeken de bagagewagon van mij op. Halen mijn tassen van de fiets en zetten mijn fiets in de wagon. Hoe ik die er morgen weer uit krijg is mij nu nog een raadsel. De man brengt mij nog even naar mijn slaapwagon en wenst mij een fijne reis naar Nederland. Ik bedank hem hartelijk en wens hem ook een goede reis en stap in de trein.
De slaapcoupé waar ik instap bestaat uit zes bedden. Drie aan de ene kant en drie aan de andere kant.
En ik mag drie hoog slapen. Mijn hemel hoe kom ik daar op. Ik hoop toch echt dat er iemand komt die wil ruilen met mij. Het liefst zou ik helemaal beneden slapen, maar wanneer het echt niet anders kan, dan maar in het midden.
Wanneer de trein in Dresden stopt, komen er een heleboel mensen bij. Ook in de slaapcoupé waar ik verblijf. Ik ga kijken waar of de personen die erbij komen moeten liggen. Een persoon moet het middelste bed bezetten. Ik vraag of die wel ruilen wil met mij. Hij gaat even naar boven om te kijken hoe warm het daar is en zegt dat hij daar wel wil slapen.
Dus dat is geregeld. Nu nog hopen dat er iemand komt die beneden slaapt, jammer maar die vlieger gaat niet op. De plaatst zou trouwens niet worden bezet, maar ik durfde daar niet te gaan liggen omdat ik bang was dat ik middenin de nacht wakker gemaakt zou worden door iemand die de plaats gereserveerd heeft. De eerstvolgende stop zou namelijk Berlijn zijn. En dat is ergens na middernacht. De trein heeft een vertraging van bijna twee uur.  
Tegen 11 uur ’s avonds ben ik zo moe, dat ik mijn bed maar eens een bezoekje ga brengen. En wonder boven wonder, ik slaap zelfs even, ik word weer wakker wanneer de trein in Berlijn allerlei manoeuvres uitvoert om stukje trein te ontkoppelen.
Daarna worden het hazenslaapjes, tot het echt licht genoeg is om weer wat heen en weer te wandelen.
De trein is dan in de buurt van Bielefeld. Het is half zeven in de morgen. Ik heb honger en dorst.
Maar eens even kijken waar of de restauratiewagen is. Na een flinke wandeling door de trein kom ik dan aan bij de restauratiewagen.
Pech, ze hebben geen broodjes of iets anders dat eetbaar is. Wel is er nog koffie. Dan maar een bakje koffie. En ik wandel weer terug naar mijn coupé. Een paar andere mensen zijn inmiddels ook opgestaan.
De reis gaat voort.  Bij Keulen zegt de vrouw uit de slaapcoupé naast mij dat ze nog wel een broodje heeft, of we die samen zullen delen. Ik stem toe. Maar na één hap van het broodje komen we beide tot de conclusie dat we dit broodje beter niet kunnen opeten. Het is een broodje tomaat en mozzarella. De mozzarella is zuur en daardoor zijn de tomaat en het broodje ook bedorven. Nog een paar uur en we zijn in Utrecht, dan kunnen we eten.
De vrouw woont in Rotterdam en gaat er in Eindhoven uit is volgens haar korter, ook omdat de trein nog steeds een vertraging heeft van ongeveer twintig minuten. Ik ga mee tot Utrecht.
In Utrecht aangekomen een heel gedoe om de fiets en de tassen uit de trein te krijgen.
Samen met een ander stel die ook met de fiets zijn halen we onze fietsen plus de tassen uit de trein.
Op het station in Utrecht het volgende, ik stap in de lift om in de centrale hal te komen. Druk per ongeluk op de verkeerde knop en kom in de tunnel terecht van Utrecht Centraal, om daar vervolgens met geen mogelijkheid weer uit te kunnen komen, omdat je vanuit de tunnel een sleutel nodig hebt om weer in de lift te kunnen. Na veel gezoek iemand gevonden die met mij mee naar beneden gaat om mij en de fiets in de centrale hal af te leveren.
Vervolgens in de hal iets eten en te drinken gekocht.
Na de maaltijd de trein naar Groningen opgezocht.
Helaas er gaat alleen een stoptrein naar Groningen vandaag. De reden waarom weet ik inmiddels niet meer. Ik overweeg nog even om via Leeuwarden te gaan maar ik wil eigenlijk zo snel mogelijk naar huis nu.
Dan moet je dus niet via Leeuwarden naar Groningen gaan. Dus dan maar in de stoptrein.
Dinsdagmiddag drie uur ben ik thuis in Groningen.
Ik heb een prachtige vakantie gehad
Veel mooie dingen gezien en meegemaakt.

Fotoalbum 2013