14 - 2015
Dag 15
Litoměřice – Hrensko (Janov)
Afstand: 71,14 km
Zoals alles in dit hotel is ook het ontbijt knap waardeloos. Maar goed ik werk een paar broodjes naar binnen zonder boter want dat is nergens te vinden. En niemand die het blijkbaar erg vindt want iedereen eet ineens collectief brood zonder boter of margarine. Nou, dan maar jam er op en wat smeerkaas. Eet ik de kaas en de ham zo wel op.
Dan wordt het tijd om de tassen van boven te halen, de fiets ophalen uit de garage die achter het hotel is en met twee sleutels geopend moet worden. De vrouw een andere dan gistermiddag bij mijn aankomst vertrouwd mij volgens mij niet helemaal en volgt alle handelingen die ik doe. Wanneer ik bezig ben met de tassen op de fiets te doen volgt vanuit de receptie elke beweging die ik maak. Of word ik een beetje paranoïde? Enfin wanneer ik de grote sporttas op de fiets wil doen ben ik er een beetje flauw van en vraag ik de rekening. Die ligt dus al helemaal klaar. Ik betaal pak de sporttas maak het op de fiets en ga weer naar binnen om zoals gewoonlijk nog even naar het toilet te gaan. Nou ik kan iedereen geruststellen dezelfde puinhoop als de rest van het hotel. Spinnenwebben, stof en nou teveel om op te noemen.
Nee dit hotel staat voor mij vooralsnog op de laatste plaats.
Het is even voor 09.00 uur wanneer ik vertrek op weg naar Hrensko, tenminste ik denk nog steeds dat ik daar moet zijn. Het zit allemaal nogal ingewikkeld in elkaar want wanneer ik de straat intik in de navigatie kan die het niet vinden. Wanneer ik een andere plaats ik tik met dezelfde naam als de straat vind die het wel. Nou tegen de tijd dat ik Hrensko bereikt heb zal alles wel duidelijk worden denk ik.
Ik ben net uit Litoměřice wanneer het begint te spetteren. Jammer hoop dat het niet erger wordt want het is best wel warm. Ik heb een T-shirt met lange mouwen aan omdat ik het daarstraks nog frisjes vond.
Gelukkig blijft het bij wat gespetter en na een uurtje is de hemel stralend blauw en schijnt de zon volop.
Het fietsen verloopt vlot want de bewegwijzering is prima.
Even voor Usti nad Labem wat drinken en verder gaat het weer.
Ergens tussen Usti nad Labem en Decin wanneer er weer even gestopt wordt om foto’s te maken zijn er een man en vrouw die hetzelfde willen doen. We komen in gesprek, ze bewonderen mijn fiets en vragen van alles. Ze zijn met een één of ander reisgezelschap en reizen van Praag naar Dresden op de fiets. Hoe of ze dat dan doen wanneer ze in Dresden zijn vraag ik. Dan gaat mijn man met de trein of de bus naar Praag haalt daar de auto weer op en komt mij dan in Dresden weer ophalen.
Een fiets is gehuurd, die kan in Dresden blijven de andere fiets is van de man zelf. De gehuurde fiets van de vrouw wordt door de organisatie weer opgehaald uit Dresden.
Ze doen dit voor de eerste keer en het bevalt prima. Of ik dit wel vaker doe? Ik vertel wat dingen over mij en waarom ik dit op een fiets met trapondersteuning doe en ze begrijpen het helemaal, Heerlijk is dat toch. De man heeft namelijk een zuster die ook fibromyalgie heeft en het hele verhaal komt ze dus bekend voor. Alleen dat fietsen nou petje af dat je dat kunt zeg. Ach, zeg ik altijd maar weer je hebt twee keuzes in het leven, of je gaat achter de geraniums zitten of je maakt er wat van. Ik heb dus voor het laatste gekozen, Oké ik ben ‘s morgens zo stijf als en plank maar ik slaap slecht en die tijd gebruik ik eigenlijk om ’s morgens niet zo stijf te zijn. En soms heb ik het gevoel dat de zomer voor mij zoveel energie geeft zodat ik de winter redelijk fit doorkom tenzij het een kwakkelwinter is. Want daar kan het lichaam niet tegen.
Na zo een kwartiertje gekletst te hebben gaan we uit elkaar, we wensen elkaar nog een hele fijne vakantie en ik geef ze een visitekaartje mee van mijn website.
Na een tijdje bereik ik Decin. Nu eerst even kijken hoe alles in elkaar zit want ik moet ergens heen dat niet op alle kaarten staat. En hoe ik daar precies moet komen snap ik ook niet helemaal meer. Dus maar eens even een plattegrond van Decin en omgeving er op naslagen.
Na even zoeken ben ik eruit hoe ik daar moet komen in dat oord dat Janov heet.
Dat gaat op de volgende manier: Je fietst naar Dolní Žleb daar ga je met een pontje de Elbe over en vervolgen fiets je naar Hrensko en vandaar fiets als het ware tegen een berg op en dan ongeveer 7 kilometer terug. En ik kan iedereen verzekeren dat is Zelfs met een fiets met trapondersteuning NIET te doen. Dus dat is lopen, stukje fietsen, stuk lopen totdat je helemaal boven op een berg bent en daar staat het pension. Hoe ik dit afgelopen winter bedacht heb, ik weet het niet meer. Of eigenlijk wel, er was gewoon nergens geen plaats meer beneden in het dal.
Een minder leuke kant van dit verhaal is dat ik morgenvroeg dezelfde weg weer terug moet om in Bad Schandau en later in Dresden te komen.
De vrouw van het pension is een aardige vrouw, vanavond heerlijk gegeten Goulash met semmelknödel een gemixte salade en een overheerlijke sorbet.
Het aankomstpilsje moest even worden uitgesteld omdat het restaurant nog niet open was.