28 - 2015
Dag 29
Siepelse – Hamburg
Alles aan de rechterkant van de Elbe
Afstand: 93,59 km
Schrik vanmorgen. Achterband weer helemaal plat. Aan de pensionhouder gevraagd naar een fietspomp maar de beste man is met het ontbijt bezig. Geeft niet. Het hoeft ook niet direct. Mag ook na het ontbijt hoor. Hij knikt, komt helemaal goed hoor.
Na het ontbijt, (wat een redelijk georganiseerde chaos is want iedereen gaat zitten waar die wil zitten en dat kan in vier verschillende ruimtes, wanneer je de tuin meetelt.) haal ik de tassen op van mijn kamer.
Wanneer ik wil betalen zegt de man, we gaan eerst eens naar een fietspomp zoeken. We hebben hier namelijk door de week wel iemand aan het werk die fietsen repareert maar het is vandaag zondag. Ik vertel de pensionhouder in mijn beste Duits wat mij het vorige weekend is overkomen. Ach, zeg die dan moet het niet zo moeilijk zijn. Hij pompt de band op en nu om acht uur ’s avonds is de band nog steeds hard. Vreemde zaak vind ik het nog steeds.
Moet het de komende dagen maar even in de gaten houden want op dit moment ben ik een paar dagen in Hamburg.
De reis daarheen vergeet ik waarschijnlijk de rest van mijn leven niet meer. Het begint allemaal heel erg mooi. Het is wat mistig en frisjes. Geeft niet, even stevig trappen en dan word je vanzelf wel warm.
Maar ergens mis ik een bordje en kom regelrecht in een hel terecht en ik kan niet terug want de fiets keren zou betekenen dat ik hem voor hetzelfde geld ook wel gewoon de berg af kan gooien. Dus dan maar doorlopen, de eerste hoge berg midden in een bos, berg weer af en het bos uit. Kom ik in een stadje terecht heel erg mooi maar daar zit ik nu even niet op te wachten. Ik vind de Elbe-radweg weer terug en volg echt de route die ik volgen moet en ik kom echt nergens een bord tegen met een alternatieve route. Toch beland ik voor de tweede maal in een bos met hoge bergen en zeer diepe dalen. Wanneer ik foto’s had kunnen maken had ik dat gedaan maar ik was mijn beide handen nodig om de fiets in bedwang te houden. Naar beneden gaat vanzelf maar omhoog is een ander verhaal.
De fiets op zich weegt geloof ik iets van 23 kilo, daar komen 2 accu’s bij van in totaal 5 kilo en de bagage voor 5 weken. Dus ik heb een aantal kilogrammen omhoog te duwen. En in het bos is nog veel mul zand ondanks dat het hier wel geregend heeft.
Maar ook hier komt een einde aan. Tot mijn verbazing sta ik na twee keer een bos op dezelfde weg en dan ongeveer 5 kilometer verder, terwijl dit hele geintje mij minstens een uur gekost heeft.
Balen.
Ik neem mij voor wanneer er iets weer het bos ingaat vandaag ik wel op de hoofdweg blijf.
Voort gaat de reis. Doordat ik in het bos nog al veel energie van de accu heb verbruikt is er nu één helemaal leeg. Ergens in de dorp ruil ik even de accu’s om. Nu er weer een volle accu in zit kan ik weer een heleboel kilometers verder.
Alles gaat verder goed tot op een kilometertje of 20 voor Hamburg. Wat er fout gaat weet ik nu nog niet maar het weer fout. Dit is verdorie de derde keer vandaag, ik ga geloof ik alle records verbreken.
IK rijd op de dijk of er vlak onder, eigenlijk de hele tijd al. Behalve dan de twee keer dat ik verdwaald ben in het bos. Maar toen was er geen dijk in de buurt. Nu hoor ik op de dijk te rijden of in ieder geval er heel dichtbij maar ik zit er kilometers vandaan en weer geen bordje te bekennen. Ook moet er ergens in de buurt een veerpont zijn want mensen die aan de andere kant van de Elbe fietsen hebben hier de laatste gelegenheid om naar deze kant te komen omdat dat eenvoudiger is om te fietsen.
Maar, ik weet echt niet meer waar ik ben. Ik ben zo langzamerhand compleet gedesoriënteerd.
Maar eerst eens rustig zitten en wat drinken en een kauwgum en de grijze cellen wat opmonteren. Dan eens even het Bike-line boekje goed lezen en zo proberen er achter te komen waar ik ben. Er zullen zo’n tien minuten voorbij zijn toen er ineens een groep fietsers langskwam rijden allemaal met tassen op de fiets. Toen de laatste voorbij was ben ik ook maar eens op de fiets gestapt en ze langzaam achterna gereden. En zo ben ik in Hamburg gekomen. In Hamburg dubbel zo goed opgelet en een uurtje later gearriveerd bij het hotel voor de komende drie nachten.
Daar doet zich het volgende probleem voor, ik ben niet ingevoerd in de pc en nu ben ik onvindbaar. Geweldig, heb ik weer. Of ik zeker weet dat ik hier geserveerd heb. Nu begin ik ook te twijfelen, ik zal even het papier erbij halen zeg ik. Want omdat ik alles ver van te voren reserveer heb ik aan het begin een behoorlijke stapel papieren met alle reserveringen. Dus het papier erbij gehaald maar ze kunnen mij niet vinden. Met drie man sterk zijn ze naar mij aan het zoeken totdat een andere meisje bij de receptie zoiets zegt als, is dit het niet? En ze houd een papier in de lucht met mijn naam er op, maar dan niet Reinders, Harma, maar Harma Reinders, ik ben dus onder de H, ingeschreven. Dat is opgelost. Ik kan mijn kamer betrekken.
Ik heb een fiets bij mij zeg ik, waar kan ik die neerzetten?
In het berghok zegt een jongeman. En waar is dat berghok vraag ik. Daar, zegt hij en wijst in de richting ergens achter in de hal. Oh, is goed zeg ik. Er is alleen één probleem zegt die, de fiets mag daar overdag niet staan.
Volgens mij hoor ik dit niet goed. Waar zet ik hem overdag dan neer, vraag ik? Buiten, zegt de jongeman.
Oh, zeg ik.
En hoe laat moet die daar weg zijn dan?
Om negen uur , zegt hij.
Oh, zeg ik. Komt wel goed.
Maar mijn humeur wordt er niet beter op.
Ik ga naar buiten en haal de tassen van de fiets, breng de fiets naar het hok waar nog meer bagage staat, zet hem op slot en zoek mijn kamer op.
Nou dat is ook geen feest.
Op het plaatje leek die zo mooi.
Valt dit even tegen, het is een hok van laat ik zeggen 2 bij 3 meter met daarin een bed, een piepklein tafeltje, een wastafel en een grote kast.
Geweldig.
Nu op zoek naar de wc en de douche.
Ergens achter in de gang vind ik achter een dikke stalen deur de badkamer met wc. Vandaar dat dit zo goedkoop was, 111 euro voor 3 nachten inclusief ontbijt.
Maar dat het zo’n cel was dat had ik in m’n stoutste dromen niet kunnen voorstellen.
Nou alles maar gauw aan de laders en dan even iets eten en wat te drinken halen voor vanavond.
Oh, en ik heb nog iets ontdekt. Ik ben in het bezit van de kamersleutel van het vorige pension van de afgelopen nacht dus.
Even een envelop scoren en de sleutel en een mailtje sturen naar het pension.
Zo gezegd, zo gedaan.
De fietsband is nog steeds hard, het is negen uur ’s avonds.
Morgen Hamburg verkennen en even kijken waar het woensdag verder gaat.