8 - 2015
Dag 8
Dagje Kutna Hora.

Met een schok wordt ik wakker midden in de nacht,
Er gaat ergens een alarm af ofzo.
Bovendien staat de televisie nog aan.
Ik ben gisteravond op bed gaan liggen met de bedoeling om nog even naar de film  te gaan kijken die wel spannend was maar ik ben in slaap gevallen met de televisie nog aan. Ondertussen was de film afgelopen en een andere detective was begonnen en daar was schijnbaar een alarm afgegaan, daar werd ik wakker van. De televisie uitgedaan me omgedraaid en verder gaan slapen.
Het is 7 uur dat ik weer wakker word.
Het is zondag , ik mag me uitslapen, maar het lukt maar niet. Dan maar even het dagboek en de administratie bijwerken, kan geen kwaad dacht ik zo. Dan de rest van het ochtendritueel. Dan ontbijten en mij verbazen hoeveel en wat mensen nemen voor het ontbijt in den vreemde. Je staat er echt versteld van wat mensen allemaal pakken en daarna niet opeten, Eigenlijk is het schandalig. En het zijn niet alleen de Nederlanders want in dit hotel/pension ben ik nog geen Nederlander tegengekomen. Wel veel Tsjechen.
Na het ontbijt nog even een beetje bijschrijven en dan ga ik de stad. De oude stad welteverstaan.
Kutna Hora staat op de lijst van Unesco en dat betekent dat het beschermd word.
Het is ook werkelijk prachtig vooral de kathedraal is een schoonheid.
Ik heb zo een uurtje rondgelopen en kom tot de ontdekking dat de accu van de camera op is. Vervelend want ik dacht dat die vol was toen ik hier vanmorgen naar de binnenstad ging. Gelukkig heb ik nog een volle accu bij mij. Maar omdat ik vlakbij de binnenstad logeer breng ik de lege maar even naar m’n hotelkamer. Heb ik in ieder geval straks weer een volle voor als ik deze ook nog eens leeg maak.
Om vier uur vanmiddag heb ik alles wel zo’n beetje twee keer gezien en ga ik richting pension/hotel om daar even een beetje de balans op te maken voor vandaag.
Een uurtje later vertrek ik weer binnenstad om mijn afspraak na te komen met de visbakker van het Italiaans restaurant op het plein.
Aangekomen op het plein de eerste teleurstelling Mario (of dit z’n echte naam is weet ik niet) is er niet dan maar even wachten. Ik ben ook veel te vroeg , ik had gisteren afgesproken dat ik tussen 18.00 uur en 19.00 uur zou komen. Het is nu nog maar half zes. Maar na even wat rondgekeken te hebben op het marktplein ga ik toch maar heen. En Mario is er ook. Maar Mario is geen forel aan het grillen. Zo gauw die in de gaten heeft dat ik er ben komt die naar mij toe met de vervelende mededeling dat de gasfles leeg is en dat het nog wel even duurt voordat er een nieuwe gasfles is. Ik vraag hoelang die had gedacht dat het duurt. Ach een minuutje of 10 zegt die in het Engels. Nou dan wacht ik toch zolang zeg ik. En Mario is helemaal blij. Inderdaad komt er na 10 minuten een nieuwe volle gasfles en kan het visgrillen beginnen. Behalve ik zijn er nog twee mensen die ook wel een gegrilde forel van Mario willen hebben. En werkelijk waar ze zijn heerlijk.
Naast mij zitten Nederlanders en ze weten nog niet dat ik ook uit Nederland kom, aan het accent te horen komen ze uit Drenthe. Vader moeder en drie kinderen, allemaal jongens in de leeftijd van zo’n zeven tot 12 jaar schat ik. De jongste van de drie is een beetje een ADHD kindje, ontzettend druk en een hoop kabaal.
Maar het kabaal komt ook door de wespen want die zijn er hier erg veel.
Aan het eind van de maaltijd vragen ze aan de serveerster of de kathedraal nog open is. De serveerster weet het eigenlijk niet en zo komen ze dus met mij in gesprek. De kathedraal is namelijk om 17.00 uur gesloten, zoals alles in de oude binnenstad behalve de kroegen en restaurants.  Maar zeg ik je kunt er wel heen gaan want vanbuiten is die volgens mij net zo mooi als vanbinnen.
Zo komen we dus in gesprek, ze staan op een camping een kilometer of 10 buiten Kutna Hora, ze staan er met nog drie gezinnen en die gezinnen hebben allemaal drie kinderen.
Wat een feest denk ik.
Na nog wat heen en weer gepraat te hebben, over wat ik aan het doen ben, waar ik vandaan kom en waar ik heen ga, nemen we afscheid.
Dag familie uit Drenthe, veel plezier nog.
Nu nog even een praatje maken met Mario en zijn hulp. Even vertellen dat de forel verrukkelijk was.
En natuurlijk wil Mario ook weten wat ik ga doen en waar ik heen ga. Verder wil Mario niks van mij want Mario valt meer op jongens.
Maar zoals ik tegenwoordig altijd doe en ook bij de familie uit Drenthe geef ik visitekaartjes af met daarop het adres van mijn website.
En natuurlijk beloofd iedereen te kijken maar niet ieder doet dat. (dat verwacht ik ook niet) Alleen het vreemde is dat er wel bijna elke dag nieuwe bezoekers op de website komen. Toch wel leuk.
Weer in mijn kamer aangekomen ga ik de boekhouding en het dagboek bijwerken.
Morgen gaat het verder naar Nymburk

9