6 - 2014
Dag 8
Hövelhof – Harsewinkel
Afstand:73,38 km

Vanmorgen bij het ontbijt kom ik een paar oude bekenden tegen.
Gistermiddag bij de Emsquelle kwam ik drie oudere heren tegen, moesten ook even bij de Emsquelle kijken.  Heb ze toen zoals gewoonlijk gewoon gegroet zoals een fatsoenlijk mens doet. Vanmorgen bij het ontbijt kwamen er dus drie mannen de ontbijtzaal binnen, toen dacht ik nog, die ken ik ergens van. Na mijn ontbijt en toen ik mijn tassen al op de fiets had gepakt, naar binnen ging om te betalen schoot het mij te binnen. De mannen dachten waarschijnlijk hetzelfde want op het moment dat ik wilde zeggen dat we elkaar gisteren hadden ontmoet bij de Quelle zei één  drie van de mannen iets van dezelfde strekking.
Goed, het wordt bloedheet vandaag, dus niet te lang getreuzeld op de fiets en wegwezen.
Het wordt een gemakkelijk dagje, eigenlijk iets te gemakkelijk want aan het eind van de dag heb ik twee bordjes gemist en plusminus 10 kilometer teveel gefietst. In dit geval niet zo erg, het is tenslotte mooi weer. Moet toch maar even een beetje beter opletten, want volgende week zit er een lange rit tussen en daar tien kilometer bij omrijden is wel erg veel van het ( niet ) goede.
Ook de omgeving van de Emsroute heeft veel te bieden op allerlei gebied. Zowel op het vlak van flora en fauna heeft het ook op kunst gebied veel te bieden. Neem bijvoorbeeld Rietberg, daar is een atelier van iemand die uit allerlei (rotzooi) hele mooie dingen maakt.  Dezelfde beelden staan ook ergens gewoon in het veld in de omgeving van Rietberg.
Echt, prachtig dat je van zo’n hoop oud ijzer zulke mooie dingen kunt maken.
En dan de prachtige bijna levensechte beelden van allerlei mensen. Schitterend !
Onderweg ergens in de buurt van Wiedenbrück fietsen mij een man en vrouw achterop. We groeten elkaar vriendelijk. Een half uurtje later kom ik ze weer tegen zittend op een bank en etend van een meegebracht broodje. Omdat het voor mij ook weer tijd is om weer wat te drinken stop ik ook en we raken aan de praat. Waar of de reis naartoe gaat? Ik fiets lang de Ems van de oorsprong tot Emden. Oh, wat leuk, doet U dat alleen? Ja, antwoord ik.
Is dat niet eng, gevaarlijk en weet ik al wat er nog achter aan komt.
Nee, antwoord ik. Het is niets gevaarlijker dan fietsen door Nederland. Ik wil er nog iets achteraan zeggen over vermoord worden en tussen zes plankjes teruggebracht worden naar Nederland maar dat lijkt mij gezien het afschuwelijk iets wat er gisteren gebeurd is met het vliegtuig niet echt gepast op dit moment.
Ze vertellen mij dat er in Wiedenbrück heel veel van de stenen beelden staan waarvan er in Rietberg één stond.
Leuk zeg ik want ik ga nu naar Wiedenbrück kan ik ze mooi allemaal op de foto zetten. We praten nog een beetje, dan wordt het tijd voor afscheid. We zeggen elkaar gedag en ik stap weer op de fiets met de bedoeling naar Wiedenbrück te fietsen en daar eens even een flinke hoeveelheid van die beelden te vereeuwigen. Maar op de één of andere manier zie ik een bordje over het hoofd en kom uiteindelijk helemaal verkeerd uit in Wiedenbrück. Zo groot is Wiedenbrück nu ook weer niet maar wanneer je verkeerd uitkomt ergens is dat wel een klein drama.
Dus eerst de weg weer zoeken, heb ik eindelijk de weg gevonden staan daar die meneer en mevrouw weer voor mijn neus. Komt de vrouw gelijk op mij af met de vraag, hoe vond U de beelden. Ik zeg, ik heb nog geen beeld gezien. Waarop de vrouw gelijk weer verder ratelt over de prachtige beelden en een ijswinkel die zulk heerlijk ijs verkoopt. Eerlijk gezegd heb ik er nu spijt van dat ik voor een klein uurtje terug gestopt ben voor een praatje.
Ik probeer te vertellen dat ik een bordje over het hoofd heb gezien maar jammer, ik krijg de kans niet.
Dus laat ik de vrouw maar uitratelen. Wanneer ze klaar is met ratelen vertel nog ik even dat ik nu een ijsje ga eten en dan de beelden ga bekijken. De man begrijpt de stille wenk en taait samen met vrouw lief af. Fijne tijd nog roep ik ze na.
Ja,ja, sie auch noch ein shönes ferien. En weg zijn ze.
Ik zet de fiets ergens neer en ga op zoek naar de beelden, ik vind er een stuk of vier. Dan koop ik nog een bolletje ijs en zoek de fiets op en ga verder.
Het is ondertussen bloedheet.
Gelukkig zijn er op het volgende stuk veel bomen en dat werkt wel verkoelend.
Tot Mariënfeld gaat alles goed. Maar dan op een één of andere manier kan ik niet verder rechtdoor terwijl dat wel moet volgens het boekje. Het schildje op het paaltje geeft evenwel iets anders aan. Dan maar de aanwijzing op het schildje volgen. Dus had ik beter niet kunnen doen want het volgende schildje kom ik pas weer tegen wanneer ik bijna op mijn slaapadres ben.
Op mijn slaapadres aangekomen doet zich het volgende probleem voor. Ik ben te vroeg.
Veel te vroeg maar dat komt voor het grootste deel omdat ik op tijd ben weggegaan vanmorgen. Het is vier uur.

Tegen kwart voor vijf, ik heb de deur ontdekt (maar daar zit geen bel), roept een vrouw vanuit een venster of ik iets zoek. Ja, ik heb een kamer gereserveerd. Oh, ik kom eraan zegt de vrouw. Wanneer ze bij mij is zegt ze, we zijn gesloten tot vijf uur maar komt U maar binnen dan wijs ik U uw kamer.
Nadat ze mij m’n kamer heeft gewezen en vertelt heeft waar ik de fiets kan stallen laat ze mij alleen.
Mooie kamer, heel groot.
Maar een verdere inspectie wijst uit dat niet alles even schoon is. Jammer eigenlijk.
Ik ga mij even opfrissen om vervolgens weer naar buiten te gaan voor een heerlijk groot glas bier en een bord met overheerlijk eten.
Gebakken aardappelen een steak en een frisse salade.
Daarna even nieuws gekeken en dit verhaal geschreven.
Morgen gaat de reis naar Munster.

7