Woensdag, 10 juli
Monschau – St.Vith
Monschau, Kalherberg,Waimes, St.Vith
Afstand: 51,0 km

De dag begon even anders dan andere dagen. Dit kwam omdat rtv-noord nog even opnames wilde maken van mij vertrek uit Monschau. Zoals afgesproken stonden ze om 9.00 uur ( eigenlijk was het nog geen 9.00 uur ) voor de deur van het hotel. Natuurlijk had ik de eigenaar van het hotel het hele verhaal van de opnames ook verteld. Ik heb hem echt moeten beloven hem een berichtje te sturen wanneer het wordt uitgezonden en hoe die dat dan kan zien op de laptop. Verder was er nog een kijker vanmorgen, nl. een andere gast uit het hotel die het verhaal natuurlijk had gehoord van de eigenaar van het hotel. Het is trouwens een heel oud huis waarin het hotel is gevestigd. Het huis is van 1703 en één  van de oudste huizen van Monschau. De opnames zijn verder voortreffelijk verlopen en ik vond het hartstikke leuk om te doen. Ik heb nog een suggestie gedaan om iemand gewoon een paar weken te volgen op vakantie. Dat hoeft niet perse mijn persoontje te zijn. Heb ze er wel even op gewezen wanneer ik weer in Groningen terug ben. Dus afwachten maar.
Tot zover rtv-noord. Toen dit dus achter de rug was kon de pret weer beginnen met bergje op en bergje af. Soms heeft de fiets het er wel moeilijk mee. Maar aan het begin van de middag bereiken we dan toch St.Vith.  Op de navigatie tik ik het adres in maar de navigatie herkent het adres niet. Dat is me nu nog nooit overkomen. Wel dat die een bepaald huisnummer niet herkent maar een compleet adres ….? Een mevrouw die dit alles ziet gebeuren komt naar mij toe en vraagt of ze helpen kan, ik zoek een adres op de navigatie maar hij kent het adres niet. Waar of ik moet zijn. Ik noem haar het adres van de jeugdherberg waar ik slaap vannacht. Ze legt mij uit waar het is en het is geeneens zover van het punt af waar ik nu ben en dus gemakkelijk gevonden.
Bij de jeugdherberg aangekomen krijg ik een de ja vu van een paar jaar geleden toen ik ook ergens stond en er niemand was en het eigenlijk een puinzooi rondom het huis was. Dit was bijna hetzelfde maar toen ik het briefje op de deur zag werd mij wel het een en ander duidelijk. Om 17,00 uur zijn we weer open. Dus tot straks. Met diep de smoor in ga ik terug naar het dorp waar werkelijk niets te beleven valt.
Ik eet een bak friet met mayo en drink een cola, ga even kijken waar ik morgen de draad weer kan oppakken fiets nog een keer een rondje om de kerk en ga tenslotte maar eens even naar een supermarkt die ik ergens op mijn rondjes rond de kerk heb gezien. Op het plein bij de supermarkt zijn een stelletjes jongens aan het spelen? Eigenlijk vertrouw ik het niet maar ik moet die supermarkt naar binnen om een paar dingen te kopen. Ik blijf nog even kijken en wanneer ze weggaan besluit ik mijn fiets op een opvallende plaats neer te zetten , heel goed op slot te doen en een spurt te maken door de supermarkt en ik zal je vertellen het lukt ! Een halve liter Jupiler (voor vanavond) en een halve liter water voor vandaag en dan heb ik een leeg flesje die ik dan weer kan vullen , misschien in een tijd van 2 minuten  (stond niemand in de rij bij de kassa)
Op mijn weg naar de jeugdherberg, het is nog lang geen 17.00 uur kom ik langs een ijssalon, daar maar even gaan zitten en een walnootsorbet gegeten. Heerlijk.
Het is nu 16.15 uur, ik ga naar de jeugdherberg dan daar maar even zitten op het gras.
Natuurlijk is die nog niet open. Ik ga wel vast even alle tassen van de fiets halen. Maar er nog steeds oorverdovend stil en er is geen mens te bekennen. Toch wel in de verte komt iemand achter een rollator aangelopen. Het zal toch niet waar zijn. Wanneer de vrouw achter de rollator mijn kant op komt besluit ik om haar toch maar even aan te spreken en te vragen of deze jeugdherberg nog wel bestaat? Jazeker bestaat deze jeugdherberg nog. Er ontsnapt een zucht van opluchting. Gelukkig niet wat ik dacht. De vrouw vertelt verder, er zijn nooit zoveel gasten meer, alleen wanneer er wat te doen is in het dorp en wanneer dat veel jeugd trekt maar verder nou nee, niets te doen. Om 17.00 uur gaat die op en om 22.00 uur ’s avonds gaat die weer dicht. Ik weet ook niet hoe ze dat doen.
De jongeman, vertelt de vrouw verder is nu zelf op vakantie, dan is er nog een oudere dame, die woont naast mij , die pacht het, en dan is er het buitenlandse meisje en die is er nu waarschijnlijk.
Oké, zeg ik. Maar eigenlijk is dat helemaal niet oké. De oude vrouw zegt dat ze nu weer weg moet , dat ze een afspraak heeft met de andere buurvrouw van haar. Ze wenst mij nog een fijne vakantie en hoopt dat er gauw iemand komt om de deur te openen.
eerst komen er nog een heleboel mensen, waaronder de hopman en een zootje scouting jongens uit Frankrijk zo zou later blijken en een familie bestaande uit een vader en een moeder en 4 kinderen. Toen kwam de jeugdherbergoppasser een Thais uitziend  meiske van misschien 21 jaar hooguit.
Nadat ik ben ingeschreven en weet waar mijn kamer is, mijn bed heb opgemaakt ga ik eten maar eerst ga ik tot de ontdekking komen dat er van alle restaurants die ik vanmiddag tegenkwam en die toen nog open waren , er nu nog maar 4 open zijn 2 hele dure en 2 pizzeria’s, 1 dure en 1 goedkopere en daar ga ik dan maar eten. Een bord met penne alla verde gegeten, 2 pilsjes gedronken  en een bak koffie na.  Zal maar niet vertellen wat of het koste maar het was tot nu toe wel de hoofdprijs.
Daarna weer terug naar de jeugdherberg en de administratie en dagboek doen.
Morgen gaat het verder naar Kautenbach.

4