7 - 2010
Prüm – Triër
Afstand: 96,98 km
Na een goed ontbijt , met goed gekookt ei, lekkere koffie en jus d’orange en kaas en vleeswaren wordt het tijd om te betalen en de fiets te pakken en op weg te gaan naar Triër.
Het wordt een hele lange rit maar o zo mooi.
Berg op, berg af, langs verschillende riviertjes, waaronder de Prüm, Nims, Sauer en natuurlijk de Moezel.
Door donkere bossen en diepe valleien, vlak langs het water en natuurlijk over de snelweg.
Je wilt het niet, maar soms moet je wel. Soms bewust omdat de fietspaden er gewoon niet zijn. Maar meestal door de gebrekkige bewegwijzering. Het is om wanhopig van te worden. Denk je een goede weg gevonden te hebben houd het gewoon op met de wegwijzers en kun je het dus zelf weer uitzoeken. En dan kies je al gauw voor de gemakkelijke weg, en dat is nu eenmaal de snelweg. En dat dit nog, ga je over de snelweg, dan is de route over het algemeen korter, veel korter zelfs. Eenmaal was het verschil zelfs iets van tien kilometer. Maar op die grote weg mogen geen fietser komen. Gelukkig in dit geval want nu werd je gedwongen om ergens langs te gaan en dingen te zien die al die automobilisten niet gezien hebben.
Kleine felgekleurde vogels, spelende konijntjes, dooie molletjes of een molletje die nieuwsgierig uit een één of ander holletje gekropen komt en vervolgens vlak voor je fiets langs loopt en wanneer er een auto langsgereden had was die regelrecht onder die auto gekomen en ook dood geweest. Ergens langs het fietspad in een weiland liep een fazant maar toen die mij hoorde of iets anders fladderde die weg.
Vandaag ook ontzettend vaak naar de weg moeten vragen.
Gelukkig is iedereen hier in de buurt vriendelijk en bereidwillig om de weg te wijzen.
Maar door de gebrekkige bewegwijzering is het mij dus gelukt om een route die ongeveer 70 km lang is toch 30 km. langer te maken.
En dat is dan wel weer een compliment waard vind ik zelf.
Morgen ga ik hier in de buurt wat rondlopen of misschien wat fietsen.
*****
Dagje Triër
Vandaag is het zondag er wordt niet gefietst vandaag, tenzij het dringend noodzakelijk is.
Maar ik persoonlijk zal er voor zorgen dat het NIET nodig is. Ben tenslotte de baas over mijzelf. En ik beslis wat ik vandaag ga doen. En dat is Triër bekijken en foto’s maken.
Zo was het vanmorgen bedacht, en zo is het vandaag uitgevoerd.
Het is nu 19.00 uur en ik kom een beetje bij van een zeer vermoeiende dag Triër.
Vanmorgen na het ontbijt, het was ongeveer half tien ben ik uit het hotel gegaan met de bedoeling er de hele dag niet meer terug te komen. Maar het liep even anders. Loop ik daar rustig in het centrum van Triër foto’s te maken is de accu van mijn fotocamera leeg. Niet zo’n ramp dacht ik nog want de andere accu zit in mijn portemonnee. Ik kijken maar nee geen accu en ook niet in de andere vakjes van mijn heuptas. Verdorie kan ik alsnog weer terug naar het hotel. Maar ik was een beetje erg ver afgedwaald van de brug die weer naar het hotel leidt. Tegen een uur of twaalf arriveer ik weer in het hotel, accu gepakt, zat nog in het cameratasje, oude accu aan de lader gelegd en nieuwe erin gedaan a passant nog even naar het toilet geweest en weer terug naar het centrum, maar dan via een andere weg, langs de rivier. Ik ben namelijk wel benieuwd waar of ik morgen langs moet fietsen om het mooiste gedeelte van de Moezel te zien.
Je kunt namelijk aan twee kanten van de Moezel fietsen. De kant waar ik nu loop en aan de andere kant , die andere kant is voor zover ik mij herinner eigenlijk mooier, ik heb nu eigenlijk net besloten dat ik morgenvroeg aan de andere kant van de Moezel ga fietsen.
Dat is in dit geval bij het hotel de Römerbrug over, dan linksaf en dan steeds maar rechtdoor, voor zover dat mogelijk is. Want de Moezel kronkelt behoorlijk. In het volgende hoofdstuk meer daarover.
Maar goed ik was weer op weg naar het centrum van de oude stad Triër.
Werkelijk heel mooi.
Veel foto’s gemaakt .
Om vier uur wil ik wel weer terug naar het hotel, ik vind het wel genoeg voor vandaag en ik ben moe van dat geslenter. Maar hoe ik ook mijn best doe ik kan het punt dat ik als markering had bedacht niet meer terug vinden. Na een hele tijd vind ik eindelijk een bordje met daarop de tekst “Römerbrucke” 1.7 km. Oké, dat stukje overleven we dan ook nog wel.
Bekaf ben ik om vijf uur thuis, net op tijd om het laatste stuk van de Tour de France te zien.
Met een broodje tonijn een paar blikjes Bitburger en een zak grote zoute stengels kom ik de avond van mijn “vrije”dag wel door.
Morgen gaat het verder.