12 - 2012
Dag, 12
Brussel - Namen       
Afstand: 68,20 km

Het is bewolkt vanmorgen wanneer ik de gordijnen van mijn kamer opendoe. Ik kan mij herinneren dat er mooi weer was beloofd voor vandaag.
Ik denk nog even na wat of ik zal aandoen, d.w.z. een lange broek of toch maar een korte broek. Het wordt het laatste, want tenslotte heb ik meer korte dan lange broeken bij mij.
Na het gebruikelijke ochtendritueel ga ik ontbijten. Tijdens het ontbijt vraag ik even aan de gastheer of hij misschien weet waar of ik het beste langs kan gaan naar Namen. Want sinds de navigatie verstek laat gaan ben ik toch wel afhankelijk van de goedheid der mensheid. Alle fietskaarten van België worden erbij gehaald die de familie rijk is, maar zoals gewoonlijk de kaart die je nodig bent is er niet. Maar geen nood ik kijk wel even voor U op het internet. En zo krijg ik een keurige uitdraai van de fietsroute naar Namen. Zes A-4tjes welteverstaan.
Ze worden keurig apart opgevouwen en in mijn jaszak gestopt. Nadat ik betaald heb en de fiets heb opgeladen, kan de reis beginnen. Na een klein aanloopprobleempje verloopt de reis zeer voorspoedig. Het enige vervelende is dat het wel grotendeels langs de snelweg loopt. Dat is niet altijd even prettig.
Tijdens een rustpauze begint het plotseling te regenen en niet zo zachtjes ook. Vijf minuten lang zal het flink regenen. En even plotseling als het begon, houd het ook weer op. Maar het blijft wel een beetje donker in de lucht. Dan maar even een regenjas aan en daaronder de fleece-jas. Bennie die net aan het stuur hing maar weer in de rugzak gestopt. Gelukkig stond de fiets onder een overkapping en is de beer dus niet nat geworden.
Verder gaat de reis weer langs de snelweg. De A-4tjes ben ik eigenlijk niet nodig, want zolang je langs de snelweg rijdt staat duidelijk aangegeven waar je langs moet. Bij het rijden over toeristische fietspaden is dat wel anders, dan is het net een raadspel, want vaak staan de borden verstopt achter hoge struiken of zijn ze omdat mensen daar toevallig iets aan de weg moesten doen gewoon niet meer teruggeplaatst.
Mijn navigatie die dinsdag helemaal niets meer deed, heb ik toch maar gewoon op de fiets gemonteerd. Op een gegeven moment doe ik het voor de lol even aan,( je weet tenslotte maar nooit ) en raad eens hij doet het. Hij zoekt vlot alle kaarten op , en wijst precies aan waar ik ben. Ik stap even af op een rustig plekje om te kijken of die het echt doet, en ja hoor.
Nu even kijken of die de route ook kan vinden die ik vandaag fiets. Dat gaat al een stuk moeilijker en uiteindelijk mislukt dat dan ook. Dan maar gewoon de kaart erop laten staan , dan geeft die aan waar ik ben en welke kant ik opga.
Op een paar kilometer van Namen probeer ik het nog een keer, maar zonder succes.
Dan maar zien hoe ik door Namen kom. Even later ben ik in Namen. Volgens mijn gastvrouw in Namen moest ik langs de Maas tot aan het casino. Maar waarschijnlijk ben ik aan de verkeerde kant Namen binnengekomen want ik zie nergens water op de navigatie. Het enige dat ik weet is dat ik in Namen ben. Ik ga op de navigatie het adres intikken waar ik zijn moet. En ja, het is nog 2 km rijden. Nou dan volgen we de navigatie maar. Het is hartstikke druk in Namen, allemaal hard rijdende auto’s, op de trottoirs valt in dit geval niet te fietsen want daar is het ook druk. Dan maar een eind lopen, kijken wat Garmin dan doet. Maar dat gaat hem te langzaam zodat die weer totaal van slag raakt. Dan maar even weer uiot doen en straks weer aan, wanneer ik op een rustiger plekje ben, wanneer er tenminste rustige plekjes zijn hier in Namen. Ik loop nu door een drukke winkelstraat, dus niet het ideale punt. Maar aan het eind van de winkelstraat is een park en het is daar vrij rustig. Daar maar even weer proberen, en nu geeft Garmin aan dat ik er bijna ben. Ik ben dus op de goede weg. En na nog een eindje rijden zie ik het casino, ik ben er bijna. Om kwart voor zes ben ik bij het adres, maar omdat ik te vroeg ben ga ik eerst maar even de sms’jes versturen. Ik ben er net klaar mee wanneer ik een vrouw mijn  naam hoor roepen.
Het is een aardige dame, ze zag mij aankomen.
De fiets wordt in de garage gezet en afgeladen. Dan gaan we met de lift naar boven naar het appartement. Het is een aardig optrekje. Niet erg groot. Maar net groot genoeg schijnbaar om ook nog een kamer te verhuren.
Na de gebruikelijke vriendelijkheden en het invullen van papieren die de gemeente graag wil hebben voor het innen van de toeristenbelasting, vraag ik of er hier ergens in de buurt iets is waar ik kan eten, ik ben wel erg ver van het centrum afgedwaald. Stond niet zo in het boekje.
Het word de chinees vandaag. En wel Peking eend, is ook lekker.
Ik ga trouwens niet naar Luxemburg.
Morgen ga ik wanneer het mooi weer is, ga ik langs de Maas naar Dinant en terug.

13