2017 -22

02 augustus
Genthin – Maagdenburg
Genthin, Gerswin, Burg, Maagdenburg
Afstand: 70 km

Na een heerlijke nacht geslapen te hebben toch weer ontzettend vroeg wakker.
Maar er is teevee en internet en dus kijken Bennie en ik een poosje teevee naar MoMa dat is een ochtendprogramma op Duitse zenders ARD en ZDF en is volgens mij alleen tijdens de zomermaanden juli en augustus.
Tegen zeven uur ga ik douchen en tassen inpakken .
Naar beneden brengen en op de fiets laden.
De sleutel zo heb ik afgesproken met de uitbaatster leg ik binnen op een plank bij de voordeur van het privé huis.
Het ontbijt nuttig ik in het dorp bij de plaatselijke konditorei.
Daarna gaat de trip van de dag beginnen, op naar Magdeburg.
Ik had bijna gezegd dit wordt de trip van mijn leven.
Het is eigenlijk met geen pen te beschrijven, de blubber in de bossen, de hitte of liever gezegd het benauwde weer en telkens weer die eeuwige vergissingen en bordjes die ontbreken of verstopt zijn achter takken of ergens op een hoogte van zo’n 2 ½ meter boven de grond aan een lantaarnpaal aan de andere kant van de weg hangen. Zo kan ik nog wel een aantal redenen bedenken waarom ik telkens verkeerd rijd. Er zal ook heus wel een keertje niet één van deze redenen van toepassing zijn maar toch…
Maar gelukkig is het vandaag droog. Op een gegeven moment ontdek ik dat ik gevolgd word door een vrouw van middelbare leeftijd en dat doet ze al een hele poos want iedere keer dat ik stop om wat voor reden ook rijd er iemand achter mij die dan het zelfde doet als ik, dus stoppen. Ik besluit dat, dat maar eens afgelopen moet zijn en ga bij de eerste de beste gelegenheid maar eens een lange pauze inlassen. Dan kan ze twee dingen doen of doorrijden of bij mij komen en een één of ander praatje met mij maken. De gelegenheid komt bij een benzinepomp, ik ga naar binnen en koop een flesje water en een broodje. De vrouw op de fiets rijd door. Wel link eigenlijk want ik heb een fiets met trapondersteuning en kan dus sneller dan zij en misschien rijd ik haar straks wel weer voorbij.
Ik heb een hele tijd niet langs de Elbe gereden eenvoudig omdat ik hem niet vinden kon. Maar op het juiste moment is die daar en wel in tweevoud.
De vrouw die nog steeds voor mij rijd neemt de route met de veer over de Elbe ver voor Magdeburg, ik neem de route die over en onderlangs de dijk gaat. En nu maar hopen dat ze het te laat in de gaten heeft wat er gebeurd.
Gelukkig , die ben ik kwijt.
Een paar kilometer verderop is een Gaststätte daar maar even stoppen want ik heb dorst , het wat is op en de kauwgom helpt niet echt meer. Ik hoop alleen dat die open is, anders pech gehad zover is het ook niet meer.
Aangekomen bij de Gaststätte is die gelukkig open. Ik parkeer mijn fiets en ga onder de overkapping zitten. Er zijn een aantal mannen die er waarschijnlijk elke dag een paar uurtjes zitten. De uitbaatster, een vrij jonge vrouw komt naar mij toe en vraagt wat ik wil drinken, ik neem een Radler.
Mijn aandacht wordt getrokken door een foto op een raam van de Gaststätte, ik loop er heen en schrik even op de foto en de bijgaande brief staat dat er een vrouw wordt vermist van 57 jaar, ze wordt vermist sinds maart 2017 en ze lijkt eigenlijk wel een beetje op de vrouw die mij achtervolgde. Alleen die foto is van maart 2017 de vrouw heeft een dikke winterjas aan kort haar  en nog wat andere dingen die niet bij de vrouw horen die ik vanmiddag heb gezien. Maar toch het blijft mij wel een poos je bezighouden. Op de foto stond ook een fiets maar de fiets lijkt niet op de fiets die ik vanmiddag heb gezien. Begin ik spoken te zien? Ik vraag het mij wel af maar durf er niet over te praten met de uitbaatster van de Gaststätte omdat ik de gevolgen daarvan niet kan overzien. Ik weet alleen dat het ongeveer 5km terug was dat ik haar voor het laatst heb gezien. Die vrouw is nu allang de Elbe over of is weer terug gegaan naar heel ergens anders. Dus eindconclusie niet mee bemoeien en vooral nu niet over praten. Na nog een Radler ga ik verder, Magdeburg is vlakbij.
In Magdeburg aangekomen is het een feest van herkenning en ik weet ook zomaar ineens de Zur Hubbrücke is. Dat is namelijk de brug in Magdeburg waar oost en west Duitsland van elkaar gescheiden waren. Midden op de brug.
Maar goed bij aankomst nog even moeite gehad om het nummer te vinden van het huis waar ik moest wezen. Had ik het eindelijk gevonden en ja hoor, heb ik weer niemand thuis. Even bekruipt mij het gevoel dat ik voor het eerst sinds alle vakanties besodemietert ben. Maar ik heb een telefoonnummer. Ik pak de telefoon om het nummer maar eens te bellen die ik heb.
Ha, geweldig ik ben gebeld door dit nummer. Nou dan maar even terugbellen. Een meneer aan de andere kant zegt dat het hem spijt maar hij niet thuis is maar aan het werk in het
City hotel bij het hoofdstation. Of ik daar misschien de sleutel weg kan halen.
Ja, dat kan ik wel en met lichte tegenzin ga ik daar de sleutel weghalen en alle regeltjes van het huis ontvangen.
Geen schoenen aan, de deur op slot draaien en nog een paar meer.
Na betaald te hebben ga ik weer terug naar het huis om vervolgens de fiets goed afgesloten in de kelder te zetten en de tassen naar boven te brengen. Er is een lift in het huis. De kamer is mooi en schoon. Kan ook niet anders want je mag er geen schoenen aan hebben in huis.
Heb ik ooit eens eerder meegemaakt in Konstanz vorig jaar. Maar dat is een ander verhaal.
Na alles een plekje te hebben gegeven en de badkamer geïnspecteerd te hebben ga ik maar eens Magdeburg in voor een hapje eten.
Lekker langs de Elbe lopen en ontdekken dat je er dit jaar geen pootje baden kunt zoals enkele jaren geleden.
In het centrum van Magdeburg heerlijk gegeten, daarna weer rustig teruggelopen naar mijn onderkomen voor deze nacht.
Morgen gaat de reis verder naar Helmstedt.

23