Zaterdag, 23 juli
Tuttlingen – Sulz am Neckar
Afstand: 70,35 km
Doordat ik toch wel een beetje nieuwsgierig was hoe dit alles zou aflopen in München liet ik de tv aan. Maar waarschijnlijk was ik zo moe van alles dat ik had gedaan dat ik in slaap ben gevallen en ergens halverwege de nacht wakker werd met een één of andere film. Dus tv maar uitgedaan en verder slapen. Hoor straks wel hoe het is afgelopen.
Nou de afloop van dit zinloze geweld weet iedereen wel. En de hele wereld is weer een paar dagen in shock, alle hoge heren en dames spreken hun medeleven uit en hoe verschrikkelijk dit alles is. En het leven gaat weer verder alsof er niets is gebeurd, tot de volgende idioot de wereld weer doet opschrikken. Ik wil niet zeggen dat het mij koud laat maar ik begin zo langzamerhand een beetje immuun te worden van dit soort verschrikkelijke dingen. Hoe erg het ook is.
Zo, nu vandaag. Ook mijn hotelhouder is van Turkse komaf. Een zeer vriendelijke man die sinds zestien jaar dit familiehotel runt. En met succes zegt die zelf. Bijna elke dag is die wel volgeboekt. Dit weekend ook want het is feest in Tuttlingen. Maar de vrijdagavond is al in het water gevallen door de ontzettende bak water die rond een uur of zes uit de lucht viel. Een half uurtje duurde de bui ongeveer. Eigenlijk net op het moment dat ik wilde gaan eten bij de overburen. Dan maar even wachten tot de bui iets minder wordt.
Nu een dag en 70 kilometer verder is het weer het mooiste weer van de wereld. Het is bijna half tien in de avond wanneer ik aan het schrijven ben. Maar er valt eigenlijk weinig te schrijven omdat alles vlekkeloos is verlopen.
Alleen toen ik in Sulz am Neckar aankwam kon ik nog niet in het hotel.
Nou ja het was ook nog wel erg vroeg. Dan de fiets maar geparkeerd voor het hotel en maar even aan de wandel. Maar na een uurtje is het nog steeds niet open. Dan maar even in het zonnetje zitten voor het hotel. Tegen vijf uur komt er leven in de brouwerij. De eigenaar en zijn vrouw komen naar buiten en vragen of ik de eigenaar van de fiets ben. Ja, zeg ik. Waarom heeft U niet aangebeld en hoelang bent U er al. Ac , zeg ik een paar uurtjes. Nou wat raar wij zijn tot half vier beneden geweest. Ja, zeg ik dat kan wel zijn en ik heb U ook wel gehoord maar U heeft mij niet gehoord. En toen ik op het papier op de deur las dat deze ingang niet voor de gasten bedoeld was ben ik maar eerst weer gegaan, de voordeur heeft trouwens geen bel. Dus aanbellen bij de hoofdingang kon niet.
Komt U maar gauw, dan wijs ik U uw kamer en waar u uw fiets neer kan zetten.
Na dit alles is het tijd voor het aankomstpilsje. Daarna even iets met de tassen gedaan. Toen gegeten en ik wilde nog naar een gezellige avond in het park gaan maar daar is het niet van gekomen.
Morgen een dagje Sulz am Neckar.
13