Zaterdag, 16 juli
Dagje Schaffhausen
Ach, laat ik maar gewoon ergens beginnen vandaag.
De zon schijnt en ik ga mijn dag doorbrengen bij de Rheinfalls. Het had geen betere dag kunnen zijn. De zon schijnt nu al volop. Op mijn kamer kreeg ik daar niet zoveel van mee. Het is een kamer waar weinig daglicht komt. Maar nu ik de deur van het hotel uitkom gaat gelijk de jas uit.
Ik ga vanuit Schaffhausen lopen naar Neuhausen am Rheinfall. Een wandelingetje van een klein uurtje wanneer je rustig loopt en foto’s maakt onderweg zoals ik ga doen. Hoe ik vanmiddag terugga weet ik nog niet, dat hangt van een paar dingen af. Maar er gaat een toeristentreintje tussen Schaffhausen en Neuhausen am Rheinfall.
Maar eerst nog even langs bij de flappentapper want het geld vliegt erdoor hier. Alles is hier duur, duur en nogeens duur.
Op mijn weg naar de Rheinfalls bedenk ik dat ik voor vanavond ook wel een magnetronmaaltijd kan nemen, maar wanneer ik ’s middag in de winkel sta kom ik tot de conclusie dat een magnetronmaaltijd bijna net zo duur is als uit eten. Dan nog maar een keer een pizza ofzo. Het is niet alleen het eten dat hier duur is, ook het drinken kost hier een lieve duit. Vier euro voor een pilsje is het goedkoopste, vier euro vijftig het duurste voor 3dl. Maar niet zeuren het is maar eenmaal vakantie en dat is nu. Bovendien wist ik dat het hier in Zwitserland prijzig is.
Het is werkelijk indrukwekkend dat zo’n klein plasje water ergens in Zwitserland in het Tomameer zo’n machtige waterstroom tot stand kan brengen. Geweldig.
Iemand anders vind het ook erg indrukwekkend terwijl ze op een steenworp afstand woont. Een paar meter bij mij vandaan staat een jongedame van zo’n jaar of 35 te kijken naar die geweldige waterstroom. Ze zegt wat tegen mij , maar omdat het water zo’n lawaai maakt versta ik haar niet en loop naar haar toe. Ze stelt zich voor als Gitte, ze is met de fiets en woont in Schaffhausen. Ze vraagt aan mij of ik uit Nederland kom. Mijn antwoordt is, ja ik kom uit Nederland en wel uit Groningen, dat ligt in het noorden. Ja, dat wist ze wel. Ze was weleens in Nederland met fietsvakantie geweest. Waar of ik zoals geweest ben wilde ze graag weten.. Nou ja vraag het en ik vertel wel. Maar tegenwoordig heb ik visitekaartjes met daarop het adres van m’n website. Heel erg handig. Zelf is ze ook al op allerlei plekken geweest. En wanneer ik vertel dat ik maandag in Zell im Wiesentall geweest ben begint ze te lachen. Ik kijk haar aan en vraag wat er te lachen valt. Nou, ik werk daar voor een automaatschappij. Zal toeval dan toch bestaan want wanneer ik zeg dat ik langs de Donau ben gefietst tot Boedapest aan toe is zij tot Bulgarije geweest. Ooit zo vertelde ze heeft ze van haar baas een boek gekregen dat ging over Route 66, die ze graag had willen fietsen. Ik heb daar ook weleens over nagedacht maar dat is lang geleden vertel ik.
Er schijnt een fietsroute te zijn die gaat van Donauwörth naar Venetië en heet de Via Claudia Augusta. Die schijn je op een gewone fiets te kunnen doen. Er is ook een moeilijker route, die doe je op een mountainbike. Lijkt mij wel wat voor een volgende keer. Eerst dit maar eens tot een goed einde brengen denk ik gelijktijdig. Zo praten we maar door. Zeker wel een half uur. Dan gaan we elk onze eigen weg weer. Ik zal vanavond eens kijken waar die route langs gaat. Ik blijf nog even rondkijken en besluit dan met het toeristentreintje terug te gaan naar Schaffhausen want dat moet ook nog even bekeken worden. Maar veel bijzonders is er niet te zien in Schaffhausen.
Bovendien loopt het tegen etenstijd.
Evenals gisteravond wordt het weer pizza.
Daarna de administratie gedaan en het verhaal van vandaag geschreven.
Morgen gaat het naar (Kreuzlingen).
7