Zondag, 17 juli
Schaffhausen – Kreuzlingen
Afstand: 48,50 km
Vaak wakker geweest vannacht en om 6.30 uur heb ik er genoeg van. Eerst maar eens een bezoekje brengen aan de wc op de gang. Maar omdat ik niet het licht aan wil doen breek ik eerst haast mijn nek in de gang over een drempel om vervolgens mijn hoofd te stoten tegen een werkkast die in het halletje staat daar waar ook het lichtknopje is.
Pats, nu ben ik goed wakker en het licht is ook gelijk aan. Het doet verrekte zeer.
Eerst maar even daar heen waar ik heen wilde gaan.
Op de terugweg even bij de waterkoker langs, vullen met water, naar mijn kamer en een beker en de oploskoffie halen die ik gisteren heb gekocht. Een beker koffie gemaakt en daarbij een bekertje vruchtenyoghurt gegeten. Ja, ik weet het, dat is geen ontbijt voor iemand die straks moet fietsen. Maar het is nu eenmaal niet anders. Straks ga ik wel even ergens een ontbijtje nuttigen. Ik overnacht namelijk in een backpackers- hotel. En daar is nu eenmaal geen ontbijt bij inbegrepen. Tijdens het ontbijtje even tv gekeken een kinderprogramma op de ARD. Nu na het ontbijt even de douche bezoeken en dan inpakken en wegwezen.
Alles verloopt vlot en volgens plan. Om even voor half negen sta ik buiten in de felle zon.
Heerlijk. Nog even langs de flappentap voor de laatste keer in Zwitserland. Vanaf morgen wordt er weer in euro’s gerekend. Nu ben ik nog even Zwitserse franken nodig voor mijn volgend logeeradres in Kreuzlingen
De reis verloopt zonder al te veel problemen. Er loopt een hele mooie fietsroute van Schaffhausen naar Kreuzlingen. En die neem ik maar. Hoef ik niet al te veel na te denken, alleen maar opletten. En dat moet toch lukken lijkt mij zo.
Even na Stein am Rhein kom ik tot de ontdekking dat de fietscomputer (lees kilometerteller) het niet meer doet. Wel raar, hij heeft het tot voor een paar kilometer terug gedaan. En dat was Stein am Rhein. Wel vreemd. Na een beetje draaien doet die het weer of nee toch niet. Maar eens even afstappen. Ach, ik zie het al, het ding aan het frame is los en dus verschoven. Even weer opnieuw vastmaken met een nieuw Tie-wrap. Maar ja wanneer je er één los maakt gaat de andere natuurlijk ook los.
Shit, heb ik weer. Ik heb er maar drie bij mij en ben er nu twee nodig. Nu maar hopen dat er niet meer rare dingen gebeuren. Na een kwartiertje handenarbeid is het karwei geklaard. Nu maar kijken of die het doet. Na nog een beetje gefrummel met ontvanger en zender gaat het weer helemaal goed.
Op naar Kreuzlingen.
Om even na tweeën ben ik in Kreuzlingen en nog veel sneller dan ik ooit heb meegemaakt sta ik voor de deur van mijn gastgever de komende drie nachten.
Dat is wel erg vroeg, is ze vast niet erg blij mee. Ik ga wel even kijken wat voor oord Kreuzlingen is. Nou bij deze, niet veel te beleven. Kontanz is mooier maar dat is dan alleen bedoeld voor de Altstadt. En ook hier ben je gauw uitgekeken. Maar eens even afwachten wat mijn gastvrouw uit de toverhoed weet te schudden.
Tegen half vier vind ik het tijd worden om weer naar het logeeradres te gaan. Wanneer ik daar om even voor vier uur aanbel maakt de bel wel geluid en in het huis ronkt een stofzuiger o.i.d. maar opengedaan wordt er niet. Maar eens even proberen of de deur toevallig open wil. En ja hoor die gaat open en ik sta in de hal van het huis. In de kamer is een vrouw aan het stofzuigen. Ze kijkt op omdat ze waarschijnlijk een schaduw ziet. Ze schrikt niet en zegt oh, U moet mevrouw Harma zijn. Ja, zeg ik, ik ben Harma Reinders en heb gereserveerd. Ze doet de stofzuiger uit schudt mij vriendelijk de hand en zegt mijn naam is Gesele Duve, wees welkom. Uw kamer is klaar alleen de douche moet nog schoongemaakt worden maar ook dat is zo gebeurd. Ontdoe ondertussen uw fiets maar van de tassen, dan laat ik U uw kamer zien, daarna doe ik de douche wel want U wilt zich vast wel douchen. Ik knik maar van ja want ik kan het allemaal even niet helemaal meer volgen. Want dat Zwitserse Duits valt niet te snappen. Ze heeft het door dat ik het niet helemaal kan volgen. Ik zal proberen gewoon Duits te spreken zegt ze. Is goed zeg ik want dan begrijp ik het wel. Nu ga ik de douche schoonmaken. Ik lach en zeg dat het goed is. Kan ik ondertussen mijn andere plicht even vervullen. Namelijk het versturen van een WhatsApp. Doe ik bijna dagelijks wanneer ik gefietst heb. Ben ik bijna klaar wordt er van beneden geroepen dat de douche schoon is.
Oké, ik kom.
Na deze opfrisser komen we in gesprek over wat ik de volgende twee dagen eens zal doen, en ze heeft een paar goede suggesties. Onder andere naar Meersburg en Minau een eiland in de Bodensee met rozen en vlinders. Moet heel mooi zijn. Ze ziet mijn gezicht betrekken en vraagt wat er is. En ik vertel haar dat ik eigenlijk niet van plan ben om handen vol geld uit te geven aan een paar rozen en vlinders. Ja, zegt ze na vijf uur ’s middags is het voor half geld. Ik zeg, ik zie wel. Een andere optie is om naar Gottlieben en Ermatingen te gaan en daarbij een bezoek te brengen aan het eiland Reichenau. (Kloostereiland)
Dus genoeg te doen de komende twee dagen.
Nu eerst iets eten. Ook daar heeft ze een paar zeer goede tips die niet duur zijn. Een daarvan is ga vooral niet in Kreuzlingen eten. Ga naar Konstanz. Is minstens de helft goedkoper. Of ik al weet wat ik wil eten. Ja, zeg ik, alles behalve pizza en pasta want dat heb ik de afgelopen week genoeg gegeten.
Het wordt Chinees of liever gezegd de Vietnamees
Daarna nog even iets te drinken gehaald voor vanavond bij het schrijven van het dagboek.
Ik weet nu wat ik morgen ga doen.
Het wordt Meersburg.
8