Budapest - Hatvan
Afstand: 110.71 km

Vanmorgen om 4.00 uur zijn we bij de grens van Oostenrijk en Hongarije in het Hongaarse plaatsje Hegyeshalom. Daar bij de grensovergang heb ik oom m’n DM omgewisseld voor forinten. Ik had ook nog oude DM maar die wilden ze niet hebben.
Toen ging het richting Tatabanya waar de eerste 2 mensen eruit gingen. Om 6.45 uur waren we in Budapest bij het station Deli Pu waar iedereen eruit ging want de mensen die naar het Balatonmeer gaan stappen daar over op een andere kleinere bus.

Nou daar begon de ‘lol’ .
Goeiedag zeg, als ik ooit pech heb gehad dan is het wel die dag geweest.
Ten eerste had ik gehoopt, omdat het zo supervroeg was, dat ik wel een stuk kon fietsen. Nou vergeet het maar. Gelopen heb ik de eerste 4 km.
Onderweg knapte de houder van m’n stuurtas spontaan van m’n stuur, en wat dacht je, niet meer te maken.
Toen bedacht ik dat ik nog niet genoeg geld had en dus op naar het postkantoor waar ik toen in de buurt was. Na een hele poos in de rij gestaan te hebben was ik dan toch aan de beurt en ja hoor verkeerde kantoor. Mijn kantoor was aan de overkant van een drukke straat die ik net met veel moeite was overgestoken. (Ondertussen moet ik wel heel nodig naar de wc en heb ik nog steeds m’n lange broek aan en het begint al aardig warm te worden.) Dus maar weer terug naar de overkant van de straat. (Voor gewone voetgangers was er een onderdoorgang.) Eenmaal aan de andere kant van de weg aangekomen was het postkantoor snel gevonden. Gelukkig hoefde ik dit keer niet zo lang te wachten en gebeurde er niets bijzonders op dit kantoor.
Na dit geldgebeuren een nieuwe poging ondernomen om Budapest uit te komen.
Ik bevond mij op dat moment ergens in een buitenwijk van Budapest. Plotseling stond ik voor de snelweg richting Gödöllö jammer voor mij het was één van de snelwegen waar je als fietser beter niet op kunt gaan. Maar aan de andere kant van die snelweg was een soort autosloperij en omdat het op dat moment niet zo erg druk was op die snelweg ben ik hem maar overgestoken en naar die autosloperij gegaan en gevraagd (in het Duits) of dat de enige weg was naar Gödöllö. En ja hoor dat was de enige weg, maar ik kon die weg gerust nemen want iedereen deed dat. Omdat ik waarschijnlijk nogal bedenkelijk heb gekeken hebben ze nog geprobeerd een andere weg voor mij uit te zoeken maar dat kwam er in het kort op neer dat je bijv. van Groningen naar Assen gaat via Amsterdam en dat in die hitte.
Nou dus alle moed maar bij elkaar geschraapt en fietsen op de snelweg waar werkelijk niemand rekening houd met iets wat langzamer is dan een bromfiets.
Eigenlijk is het hier griezeliger fietsen dan in Engeland waar de je dan wel links fietst maar wel een brede strook langs de snelweg is wat je als fietser enige bescherming biedt.
Maar goed ik ben nu dus echt op weg naar m’n eerste slaapplaats van de vakantie in Hongarije nl. Gödöllö.
Omdat wegwijzers in Hongarije zeldzaam zijn besloot ik op een gegeven moment de weg maar eens te vragen. En daar begon de ellende pas goed. Ik was verkeerd gereden dat was duidelijk. In een mum van tijd waren er vijf Hongaren bezig mij de weg te wijzen. (Jammer voor iedereen maar er is geen foto van.) Maar aangezien 5 door elkaar kakelende Hongaren geen duidelijkheid geven ben ik na vriendelijk goedendag gezegd te hebben en de mededeling dat ik het begrepen had  weggereden. Maar ik wist nog steeds niet waar ik nu precies langs moest. Ondertussen reed ik ook op een heus fietspad. En plotseling een richtings-aanwijsbordje met een fietsje en het woord Gödöllö, aan de overkant van de snelweg Mc Donald’s drive in. Wel midden in een voorstad van Budapest en ik was al bijna 4 uur onderweg was hongerig, dorstig had het warm en er stond ondertussen al 40 km op de teller. Dus ik naar de overkant van de snelweg op naar de Mc Donald’s drive in. (Dit keer was er een verkeerslicht een 20-tal meters verderop.) Daar een hamburger gegeten en wat frisdrank gedronken m’n thermosfles gevuld met water en ik kon mij eindelijk omkleden, om verder te gaan (nu gehuld in korte broek en hemdje) naar Gödöllö voor de zoveelste keer. Maar ja, na een X aantal km wil je toch wel eens een keer weer een bord zien of zo. Gelukkig voor mij kwamen er juist op dat moment 2 mannen aan, (een vader van ± 70 en een zoon vermoed ik van ± 50) daar dus maar een aan gevraagd. En ja hoor ik reed nog steeds in de goede richting. Ik moest de groene palen van het spoor maar volgen dan kwam ik vanzelf in Gödöllö, het was toen nog iets van 20 km fietsen.
Verder tot Gödöllö geen bijzonderheden want daar gebeurde het volgende: Gödöllö is een stadje vergelijkbaar met Zuidlaren  en volgens de boekjes die ik heb zou daar een camping zijn geen grote maar er zou er één zijn. Toen ik aan een paar mensen vroeg waar of die camping wel mocht zijn keken ze mij nogal raar aan alsof ze vroegen camping? Wat camping?? Ik liet ze het adres zien en toen wisten ze me het wel te vertellen. Ik moest een eindje terug rijden en dan zag ik wel een bord en daar moest ik maar even verder vragen. Nou ik dus heen. Daar aangekomen zie ik alleen maar onderdelen van landbouwwerktuigen zoals van die ploegmachines e.d. Dus ik toch maar eens rondgekeken en een soort van barak ingegaan waar ik even van tevoren 2 mensen had gezien. Even gevraagd waar of de receptie was, en of ze mij dat wel even wilden wijzen. Nou dat was goed. Ik naar de receptie, daar aangekomen vroeg ik of dit een camping is. Nou, nee dus. Het was een camping geweest maar die liep niet na 1 jaar en dus waren ze van plan veranderd. (landbouwonderdelen???)
Ik heb het maar niet gevraagd, want er liepen mij eigenlijk een beetje teveel anders gekleurde medemensen rond. Maar als ik wilde mocht ik m’n tent er wel neerzetten. Nou, nee dank je ik kijk nog wel even verder. Het was toen ondertussen al wel
15.00 uur, de volgende plaats op m’n lijstje was Hatvan. Maar volgens mijn gegevens was daar geen camping, maar volgens het boekje dat ik had gekregen van die man in Gödöllö wel. Dus toch maar naar Hatvan. (± 25 km.) Maar het zouden er wel 40 worden alleen door die krankzinnige bewegwijzering die je alle kanten opsturen behalve de goede heb ik de indruk.
Maar goed in Hatvan aangekomen gevraagd aan een taxichauffeur of die wist waar de straat was van die camping. Nou dat was nog een heel eind zei hij, maar hij heeft mij een eind op weg geholpen, na een kwartiertje fietsen heb ik nog een keer aan iemand gevraagd en na nog een kwartier nog een keer aan iemand. En zo groot is Hatvan nu ook weer niet. Dus aangekomen op de camping had ik precies 110.71 km. gefietst en dat op de 1e fietsdag en morgen moet ik weer want in dit van Godverlaten oord wil ik geen 2 nachten blijven. Want dit is echt niks.
Yvonne en ik hebben in het verleden ooit eens op een fruitkwekerij gestaan daar was meer gerief van hier. Ik kan mij niet eens fatsoenlijk wassen en douchen met maar één wastafel en één douche die eigenlijk zelf wel een goede schoonmaakbeurt nodig hebben. Maar goed er zijn 4 wc’s en die zijn redelijk schoon. Dus hier blijf ik dan maar voor vannacht.
Tent gauw opgezet en nog even weer terug naar het “centrum” van Hatvan om eventueel iets te eten want behalve die hamburger bij Mc Donald’s heb ik nog niets weer gehad en honger had ik dus wel na zo’n dag.
Maar het is echt een Godverlaten oord, alles is dicht op één winkel na en daar hebben ze geen brood o.i.d. alleen maar drank, fris, chips en yoghurt.
Ik koop een zakje chips een grote fles mineraalwater en 2 pakjes vruchtenyoghurt en ben weer teruggegaan naar de camping, daar begonnen aan de chips en het verhaal van deze dag vakantie dat ik door vermoeidheid eigenlijk pas de volgende dag af zal schrijven.
Ik ben al om 21.30 uur gaan slapen met de bedoeling om de volgende morgen zo vroeg mogelijk weg te gaan. En dat is gelukt.
Ik ben die nacht één keer wakker geweest.
Oh ja, op de camping kwamen 2 meisjes en vroegen of ik m’n paard bij mij had.

3