Vrijdag, 24 juli
Erfurt – Eisenach
Afstand: 78,8 km
Op tijd wakker, moet ook wel want ik heb een drukke dag vandaag. Dus het komt goed uit dit keer.
Even goed wakker worden, dan douchen, tassen pakken, ontbijten, weer naar de kamer en de spullen ophalen.
De fiets achter het hotel weghalen en de tassen erop en de pret kan beginnen. Het gaat leuk en snel en ik begin al te hopen dat ik vanmiddag heel vroeg in Eisenach aankom.
Maar aan die lol komt ook een keer een eind wanneer ik ergens weer een bordje mis en zo komt ik dus weer op een drukke weg terecht. Zo’n 10 km lang over de weg . Dan is er weer een fietsbordje en het blijkt dat ik vlak bij Gotha ben.
Bij een benzinepomp met shop stop ik even want ik krijg een ontzettende dorst en het water is hier niet te drinken. Je wordt er schoon van, van binnen. Het ruikt naar chloor en het smaakt naar chloor.
Dus voorlopig wordt het flessen water.
Bij het benzinestation kom ik in gesprek met een vrouw die daar haar auto in de wasstraat heeft.
Leuk gezicht is dat zo’n auto in de wasstraat. Ik vraag haar hoe ver het nog is naar Eisenach. Ach zegt de vrouw het is niet zover meer. Hooguit een uurtje. Met de fiets vraag ik? Eh, ik denk dat het dan een beetje langer duurt, zegt ze glimlachend.
Nu, vanavond weet ik dat het een paar uur ging duren.
Het is en was de bedoeling dat ik een beetje vroeg in Eisenach zou aankomen, dit omdat dan de kans groot is dat mijn fiets misschien gemaakt kan worden. Want het is zo langzamerhand knap vervelend en irritant een fiets die zo’n lawaai maakt. Tegen 13.30 uur ben ik in Eisenach, nu de fietsenzaak nog. Ik heb drie fietsenzaken opgeschreven in mijn boekje. Uiteindelijk bezoek ik er twee. Allebei zonder succes. De fiets wordt niet gemaakt. De eerste heeft er helemaal geen zin in, de tweede wil hem best maken maar niet vandaag of morgen, tja en maandag moet ik weer verder. Ja, zegt de man maar maandag had ik het ook niet kunnen doen. Er is waarschijnlijk iets met de lagers in het achterwiel. Waar moet U naartoe vraagt de man. Ach zeg ik zo nonchalant mogelijk, naar Nederland. Maar zeg ik er achteraan ik ben als over de helft.
Hoe lang ik al onderweg ben en wanneer het begonnen is. Ik vertel de man het hele verhaal maar even. En wij beiden zijn het met elkaar eens dat de fietsenmaker in Nordheim alles heeft verpest.
Hij wenst mij het allerbeste en het spijt hem oprecht dat die mij niet kan helpen. Het is een gekkenhuis sinds dat Covid-19 zegt hij . Mensen willen ineens allemaal fietsen, allemaal een E-bike, ze zijn niet aan te slepen er is een wachttijd van een paar maanden. Tja, zeg en over een paar maanden is het herfst, willen ze dan nog fietsen? Dat is niet mijn pakkie aan zegt die, voor het grootste deel zijn er allemaal aanbetalingen bij, ja en die krijg je niet terug.
Na dit gesprek nemen we afscheid, hij wenst mij succes en zegt gewoon door blijven proberen misschien is er nog iemand die het er even tussendoor kan doen. Ik hoop het voor U.
Maar het is niet gevaarlijk maar zeer irritant. En dat ben ik met hem eens.
Daarna ga ik op zoek naar het pension voor de aankomende 3 nachten. Het is vlakbij de binnenstad. Echt op loopafstand. De gastgevers van het pension zijn aardige mensen op leeftijd.
Morgen een dagje Eisenach.
17