14 - 2014

Dag 18
Melk – Sitzenberg
Afstand: 69,54 km

Na een nachtje lekker slapen lijken de dingen weer heel anders dan gisteren.
Nog even vertellen wat ik heb gegeten in Melk.
Het was bij een pizzeria, en het was een overheerlijke Lasagne.
Nog wat foto’s van het stadje gemaakt.
De moed ontbrak om ook nog even een paar honderd treden van een Benedictijnenklooster te beklimmen.
Dus bij deze alleen foto’s vanaf een bepaalde plek beneden. Is ook leuk.
Verder is Melk wel een leuk stadje.
Nog even wat tv gekeken  en  gaan slapen.
Vanmorgen, het ontbijt.
De eetzaal doet mij sterk denken aan de jaren van het communisme, grote eetzaal en verder een kale boel.
Wel is er een ontbijtbuffet en daar is alles mee gezegd. Maar veel gasten zijn er ook niet.
Ik en nog twee vrouwen zitten samen aan het ontbijt. Het is stil. Na twintig minuten is iedereen wel uitgegeten, ik betaal en ga vertrekken.
Even uitvogelen waar ik langs moet. Zo langzamerhand ben ik alle gevoel voor richting kwijt, het zou wel handig zijn wanneer ik een overzichtelijke kaart had, dan wist ik misschien ook waar ik precies zat.
Ik ga naar de weg waar ik gisteravond dat rare stel tegenkwam. Zij gingen rechtdoor richting tankstation, laat ik dat ook eens doen.
En ja hoor, bingo. In één keer raak. Nou, daar gaat die dan, ik ben benieuwd waar dit vandaag eindigt.
Natuurlijk in Sitzenberg, maar dat is dan ook de enige zekerheid. Waar het precies ligt, geen flauw idee, ik kon het niet meer vinden op de kaart en volgens
Google-Maps, behalve wanneer ik de kaart behoorlijk uitvergrootte ligt het ergens vrij ver van de Donau. Maar tot nu toe gaat alles prima, het is ook weer prachtig weer en de omgeving waarin ik  mij bevind is nog mooier dan ik ooit had durven dromen.
Het is allemaal zo mooi.
Ongelofelijk.
Wat ik allemaal al ben tegengekomen aan dieren , die soms vlak voor mijn fiets oversteken. Zoals nu ook weer bevind ik mij in een natuurgebied waar ik bijvoorbeeld bevers, slangen, een vreemd soort eend eekhoorns en noem maar op kan tegenkomen.
Ook kom ik meer fietsers tegen die heel braaf hun kilometertjes fietsen met een reisbureau. Allemaal een blauw fietstasje. Zal proberen of ik misschien ergens een kan fotograferen.
Tot vlakbij Traimauer gaat het prima, maar dan is het een beetje vaag wat of ik moet doen.
Ik moet naar Traimauer om bij Sitzenberg uit te komen. Maar ik kan ook via Tulln gaan. Maar volgens mijn gegevens moet ik morgen naar Tulln.
Maar eens even een eindje de kant van Tulln opfietsen.
Maar na een kilometertje of 4 kom ik voor een hoge brug te staan. Die ik niet op wil omdat ik dan aan de andere kant van de Donau kom.
En Sitzenberg ligt aan deze kant van de Donau en verder het land in.
Dan maar terug en een kijken wat het alternatief is.
Op de terugweg kom ik tot de ontdekking dat de accu leeg is. Gelukkig is dit stukje dat ik terug fiets vlak. Dus zo meteen even accu wisselen.
Ik ben terug daar waar ik kiezen moest wat ik wilde, dus accu wisselen, even wat water drinken en dan de tweede weg nemen.
En dan moet ik weer kiezen, maar gelukkig komt er iemand aan die ik wel even vragen kan. Nou, het is dus niet zo moeilijk en ik ben op de goede weg. Immer gerade aus.
Nou dan kan ik nu wel even een hapje eten in Traismauer. Veel valt er niet te eten want er zijn niet zoveel winkels. De enige winkel die er is verkoopt geen brood ofzo. Alleen maar zeep en deo en dat kun je niet eten. Dan maar verder fietsen.
Ik kom door allemaal piepkleine dorpjes.
Volgens de mevrouw in Traismauer moet ik de Franz Schubert-Radweg volgen. Dan kwam ik vanzelf in Sitzenberg.
Ik zo eigenwijs als ik ben denk op een gegeven moment laat ik de navigatie eens wat te doen geven. Ik zie tenminste geen snelweg.
Maar, Garmin wel. En die stuurt mij weer naar de snelweg toe. Laat ik hem maar snel niet meer laten zoeken en weer lekker de Franz Schubert-Radweg volgen. Ben toch veel te vroeg als het zo door gaat.
Dat krijg je wanneer je ’s morgens zo vroeg weggaat omdat het zo heet word overdag.
Temperaturen van 33º C is heel gewoon.
Om even over twee ben ik dan ook in Sitzenberg.
Omdat het plaatsje niet zo groot is, is het pension ook zo gevonden.
Het is maandag, het is Ruhetag bij de fam. Schmid in Sitzenberg.
Dat houd het volgende in: Ik moet zien dat ik een winkel vind in de vorm van Aldi, Spar enz.enz.
Of ik moet even rondneuzen naar misschien nog een ander hotel die wel open is, voor wat eten vanavond.
Vlakbij het hotel waar ik vannacht slaap is nog een hotel en die is open.
Het licht aan een Badesee en is vanaf een uur of half drie open.
Oké, ga ik nog even kijken of er toch nog een supermarkt is voor een klein maaltijdje nu.
En ja hoor, bergje op, bergje af, straatje door, voorbij de kerk is een supermarkt, en geen kleintje ook. Voor een dorpje waar Google-Maps moeite mee heeft om het te vinden is dit dorpje wel verrekte goed uitgerust.
Na het bezoekje aan de winkel en even gekeken te hebben waar ik morgenvroeg langs moet om weer bij de Donau te komen ga ik terug naar het hotel waar ik slaap vannacht.
Ik zet mijn fiets heel demonstratief voor de ingang en ga een eindje verderop staan kijken wat of er gebeurd.
Het is drie uur in de middag.
Een man komt naar buiten, kijkt in het rond en ziet mij, vraagt of die fiets van mij is en of ik
Frau Reinders ben. Ja, zeg ik.
U bent vroeg zegt hij, ik had U pas tegen de avond verwacht.
Ja, zeg ik, het is warm en dan ga ik altijd vroeg weg, dus kom ik dan ook vroeg ergens aan.
We zetten de fiets wel even weg en ik geef U de sleutel, ik moet inkopen doen, ruhetag am Montag. Ja zeg ik ruhetag am Montag. Hoe bedenk je het.

Hij brengt de fiets naar een nieuw te bouwen restaurant, wijst mij mijn kamer geeft me de sleutel en vertrekt.
Leuk, zo’n welkom.
Ik ga een beetje uitpakken, kom tot de ontdekking dat ik ook wel erge trek krijg en dorst heb en vertrek naar het andere hotel aan de badesee.
Heel gezellig daar.
Ik eet er die avond Zanderfilet met tomatensaus.
Ga weer terug naar mijn hotel en schrijf wat in het dagboek.
Het is niet het mooiste hotel tot nu toe en zeker niet de schoonste.
Morgen gaat de reis naar Wenen.

15