9 - 2013

Dag 12
Metten / Deggendorf – Passau
Afstand: 70 km

 

Na een goede maaltijd ´s avonds en een goed ontbijt ´s morgens gaat de reis naar Passau.
Wonder boven wonder geen nare dingen overgehouden van het ongelukje gisteren. Had verwacht dat het stijf zou zijn. Het is wel wat pijnlijk wanneer ik er aankom. Dus afblijven.
Volgens de meneer van het hotel is het vandaag doodeenvoudig. Je gaat op je fiets zitten geeft een flinke trap op het pedaal en je vliegt al het ware naar beneden, naar Passau.
Naar Deggendorf zelf gaat het inderdaad vanzelf.
Maar in Deggendorf zelf gaat het bijna nog een keer verkeerd wat betreft de bewegwijzering. Maar ik heb gelukkig na een dikke 700 kilometer zelf ook in de gaten dat wanneer je na 100 meter nog geen andere bordjes bent tegengekomen dat je maar eens terug moet gaan om nog eens goed op het andere bordje te kijken. En niet te vlug denken wanneer je en bordje ziet, ach dat bordje zal wel voor mij zijn, terwijl er iets heel anders op staat en het echt niet voor jou bedoeld is.
Maar verder loopt het allemaal perfect.
In Passau zelf is het een ander verhaal, met de overstromingen van juni zijn bepaalde fietspaden nog afgezet en mag je daar in principe nog niet overheen. Maar een goed alternatief word er niet bij vermeld.
Kun je dus twee dingen doen, ten eerste toch gewoon over het fietspad gaan of de moeilijke en ook eventueel misschien iets gevaarlijke weg gaan. Beiden heb ik ontdekt komen op hetzelfde punt uit, namelijk in het centrum van Passau.
Alleen het fietspad dat je eigenlijk nog niet mag gaan is een beetje gemakkelijker.
Het tweede, langs de snelweg over een fietspad is iets minder mooi , maar wel veiliger in dit geval.
Beiden komen zoals ik al zei in het centrum van Passau uit.
Op de boulevard bij de rondvaartboten.
Daar staan weer overal bordjes met daarop waar je heen moet. Alleen mijn zo graag gewilde tekst staat er niet op.
Ik weet alleen dat ik richting Linz wil dus die bordjes volg ik.
En inderdaad na een kilometertje of zeven ineens het bordje met Kernmühle erop.
Ik ben er, hoera, morgen vrij.
Sinds ik niet meer werk zijn de vakantieweken mijn arbeidsweken geworden, en dat zijn dan de leukste weken van het jaar.
Het is een hartstikke leuk hotel en mijn kamer heeft uitzicht op de Donau.
Wat wil ik nog meer?
Oh ja, bij aankomst in mijn kamer overkomt mij het volgende: Ik ben een van de zoveel mensen die op toch vrij vroege leeftijd in het bezit is geraakt van een volledige gebitsprothese. Ik kom dus op mijn kamer en ja, eigenlijk weet ik niet meer hoe het kwam, maar het ligt op de grond in twee stukken mijn ondergebit, shit, wat nu?
Ik pak beide stukken van de grond en kijk waarschijnlijk enigszins beteuterd naar de twee helften van mijn ondergebit.
Wat nu.
Ik heb weleens gehoord dat je het aan elkaar kunt maken met secondelijm? Ik heb secondelijm gekocht van de week. Eens proberen? Wat heb ik te verliezen?

Ik maak het even schoon onder de kraan, droog het voorzichtig met wc papier en plak de beide helften aan elkaar, even tegen elkaar drukken en vasthouden, en … ja het is gelukt.
Nu maar hopen dat het aan elkaar blijft zitten.
Eerst maar eens even eten.
Ik ga naar beneden en in de tuin zoek ik een rustig plekje op zodat wanneer het wel fout gaat niet gelijk de hele wereld hiervan kennis neemt.
Ik neem Harderfilet en aardappels en gemengde sla.
En het gaat goed.
Nu neven bedenken hoe het verder moet.
Morgen ben ik vrij en ga ik naar het centrum van Passau, foto´s maken en andere leuke dingen doen.

 

 

 

10