10 - 2015
Dag 10
Nymburk – Praag
Afstand: 66,29 km
Van alle hotels die ik tot nu toe heb bezocht is dit op een na de slechtste. Personeel dat sacherijnig is en nog veel meer dingen. Dat er geen ontbijtbuffet is vind ik ook maar niks. Nu krijg ik allemaal dingen die ik anders ook niet eet ’s morgens zoals, knakworstjes, salami, nog meer vleeswaren en 2 plakjes kaas en een flinke hoeveelheid roerei, één kopje koffie , een halve liter vruchtensap en als klap op de vuurpijl, en dat was dan wel weer lekker een zoet broodje met twee aardbeien uit blik.
Na het ontbijt, het is nog vroeg, de fiets gepakt uit een wat kleinere feestzaal en naar buiten gebracht en de ondertussen ook opgehaalde tassen erop gedaan. De reis kan beginnen. Volgens de berekeningen een makkie. Maar dat viel vies tegen. Ooit voor een paar jaar terug langs de Donau was af en toe heftig door het bos en de opgedroogde modder en de andere nog verse bagger.
Dit van vanmorgen had niet zozeer met blubber en bagger te maken maar meer met super smalle paadjes langs de Elbe, waar je zonder ook maar enige moeite er voor hoeven te doen, door een simpele stuurfout zomaar in kan rijden. Zou ontzettend jammer zijn want dat zou betekenen einde vakantie. En misschien ook wel einde Harma.
Ik heb echt af en toe het zweet bij straaltjes langs m’n gezicht lopen en zere polsen en onderarmen van het sturen en remmen.
Het begin van de reis verloopt zeer voorspoedig mag ik wel zeggen, totdat ik ergens langs moest waar de weg was opgebroken. Een dure meneer in een nog duurdere Audi die ook over die weg moest bedacht zich niet en reed over het stoppelveld zo de opengebroken weg voorbij. Nou wat jij kan met die dure bak van jou kan ik ook met mijn fiets. En inderdaad het gaat heel goed. Paar meter verderop weer op de straat staat me een volgende verrassing te wachten, ik mag er niet langs want ze zijn met de elektriciteit ofzo bezig. En er kan niemand langs. Ik kijk de man die dat zegt een beetje ongelovig aan en wijs naar iets achter hem, de Audi, die net weer komt teruggereden. Ja, zegt de man in z’n halfbakken Engels, het kan niet. Maar ik fiets langs de Elbe probeer ik nog eens. De man wijst mij op een brede zandweg en beduid dat ik daar maar over moet gaan zo kom je ook bij de Elbe terecht. Nou dan daar maar over. Maar die brede zandweg houd ineens op. Links van mij 2 smalle paadjes die wel weer richting Elbe gaan. Dan daar maar overheen. Dat, dat het begin van een hoop ellende zou zijn wist ik toen nog niet. Halverwege houd het smalle paadje er ook mee op. Maar ik heb geen zin en ook zie ik het nut er niet van in om terug te gaan. Dus dan nog maar een keer door een stoppelveld. Uiteindelijk kom dan toch nog weer op een paadje vlak langs de Elbe, ik blij, maar vervolgens in een minder blije stemming omdat dit waarschijnlijk niet de bedoeling is en had ik toch over die brede zandweg gemoeten. Wat er vervolgens allemaal gebeurd zal ik in het kort proberen neer te zetten.
Zeer smal paadje langs de Elbe, allemaal boomstronken en grote en middelgrote kiezelstenen. Dwars door een bos, weer over een zeer smal paadje langs de Elbe. Deze morgen gaat me minstens een jaar van m’n leven kosten. Bijna anderhalf uur kom ik geen gele bordjes meer tegen. Gelukkig heb ik Garmin nog, al heb ik daar nu ook niet veel aan want wanneer ik het volgende kleine dorp intik geeft die aan dat ik moet omkeren. Maar dat is iets dat ik niet wil en nu ook niet doe.
Eindelijk zie ik in de verte weer sluizen en daar is meestal ook wel een geel bordje met een nummer er op. Zo ook in dit geval. Dus ik heb de weg weer gevonden.
Vlak voor Praag doet zich het volgende voor: Ik weet niet in welk deel van Praag ik moet zijn en dat kan ik nu ter plaatse ook niet opzoeken. Dus op goed geluk en God zegen de klap fiets ik maar ergens heen.
FOUT DUS.
Verkeerde stadsdeel.
Dan maar het adres van het hotel invoeren in Garmin. Nou dan kan je, je lol helemaal op .Garmin ruikt de snelweg weer en wil dus over de snelweg naar het hotel, Ik de schermtekst verkleinen om zo te zien waar het adres is, gaat wel leuk zo. En eindelijk na veel geploeter kom in dan bij het hotel.
Zou ik toch bijna vergeten dat het ook nog even stevig geregend heeft, gelukkig was er op dat moment het beroemde bushokje om te schuilen.
De fiets staat nu in een hele grote garage, de mensen zijn vriendelijk en de hotelkamer bijna perfect.
Eest maar eens kijken of ik ergens een plattegrond van Praag kan scoren. Garmin op nul gezet en op weg naar het Centraal station waar het een week gelden allemaal begon. Op de heenweg kom ik lang het (beruchte) busstation waar ik had uit moeten stappen wanneer ik met de bus was gegaan. Ik kan iedereen vertellen, ik had het niet gered vorige week. Want er is inderdaad een hele brede snelweg waar je wel overheen kunt maar dat was mij vorige week niet gelukt zonder kleerscheuren. Want hemeltje lief wat een drukte.
Trafalgar Square in Londen is er niks bij. Bij het station aangekomen waar vorige week alles begon koop ik een plattegrond en een Marco Polo boekje over Praag, op de terugweg ga ik wat eten en drinken. Koop bij een mini-market nog even iets te drinken voor vanavond en ga naar het hotel terug.
Morgen en overmorgen blijf ik in Praag.