13 - 2015
Dag 14
Melnik – Litoměřice
Afstand: 50,06 km
Na het gebruikelijke ochtendritueel, douchen, tassen inpakken, eten en fiets opladen is er eigenlijk helemaal niets gebeurd vandaag.
Tenzij je de kleine misser op het eind van de rit nog mee wilt tellen. Bordje wel gezien maar dacht dat het voor een twintigtal meters verderop liggende weg bedoelt was.
Na een paar kilometer viel het op dat er geen bordjes meer kwamen. Maar toen was ik al bijna in Litoměřice.
Vanmorgen toen ik bezig was met de fietstassen op de fiets doen kwam er een man naar buiten om hetzelfde als mij te doen. We kwamen zo aan de praat over fietsen en waar we vandaag naartoe gingen. Ik ga naar Litoměřice en U? Wij gaan vandaag naar Praag. Wij zijn mijn vriendin en ik. Oh, leuk daar kom ik vandaan, ik ben daar twee dagen geweest. Waar bent U begonnen met uw reis langs de Elbe vraag ik uit nieuwsgierigheid. In Dresden antwoord de man. En tot waar gaat U, wil ik weten. Tot Praag zegt de man. En U, vraagt hij. Ik ben in Špindlerův Mlýn begonnen bovenop de berg bij de quelle. Oh, geweldig. Helemaal alleen? Ja, helemaal alleen. Ondertussen denk ik, nou niet helemaal alleen. Bennie de beer is immers altijd bij mij in de vakantie. En tot waar gaat U de Elbe fietsen vraagt de man. Tot Cuxhaven antwoord ik. Het wordt al behoorlijk stil. En overnacht U alleen maar in hotels? Ja en in pensions en B & B antwoord ik. Zo gaat het nog een poosje door. De man komt uit Wuppertal (daar heb je hem weer), zijn vriendin uit Stade. Ze zijn voor het eerst met fietsvakantie, eigenlijk fietsen ze helemaal niet zoveel. Of ik erg veel fiets? Tja wat noem je veel? Gemiddeld zo’n 8000 tot 10.000 per jaar antwoord ik. Oei, dat is wel veel. Ik geef hem een visitekaartje die ik dit voorjaar heb laten drukken met alleen de naam van mijn website. Die gaat over de vakanties ik heb gemaakt, er staan een stuk of wat vakantie op zeg ik en die zijn alleen om te lezen niet ingewikkeld of technisch alleen maar verhalen. Waarschijnlijk komt ons gesprek er ook op zeg ik tegen hem. Maak je geen zorgen zeg ik, ik weet geeneens hoe je heet en Wuppertal is heel groot en dat weet ik bij ondervinding. Hij kijkt mij aan en ik vertel hem het verhaal dat ik ooit eens heb beleeft in Wuppertal. Ja, zegt hij aan het eind Wuppertal is groot maar er is weinig te beleven en dat ben ik met hem eens. De receptioniste komt eraan met de sleutel voor de garage. Hij loopt met haar mee. Ik ga naar binnen om af te rekenen. Wanneer ik weer buiten kom is zijn vriendin er ook, ze begroet mij vriendelijk en zegt dat ze vast eens op de website van mij gaan kijken. En we wensen elkaar een fijne reis verder.
Even zoeken waar het begint vandaag want gisteren ben ik daar niet meer toe gekomen. Ik dacht dat ik het zowel uit het boekje halen kon maar dat is dus niet helemaal waar. Omdat ik gisteren heel ergens anders in Melnik ben binnengekomen moet ik nu dit eerst op zoek waar de andere mensen die vanaf Praag komen en bovendien niet zo klunzig bezig zijn als ik binnenkomen. En dat is een heel karwei. Toen ik gisteravond boven bij het klosster stond en naar beneden keek wist ik het wel. Maar nu sta ik hier beneden en ik zoek een brug en niet een gewone brug waar de snelweg over heengaat maar een oude brug die over de Elbe gaat. En juist nu wanneer ik iemand nodig ben die mij daar even op antwoordt zijn ze er niet. Straks wanneer ik het gevonden heb dan zullen ze mij waarschijnlijk in grote getale voorbij rijden. Maar nu om negen uur ’s morgens geen mens te zien. Dan maar eens voorzichtig wat naar beneden rijden wanneer het fout is moet ik weer naar boven fietsen. Niet dat, dat zo erg is maar het kost mij gelijk weer zoveel accuenergie want dan zal ik dus weer naar boven moeten. Juist op het moment dat ik op de fiets wil stappen om de afdaling te maken stopt er iemand naast mij die vraagt of ik Duits spreek? Een beetje antwoord ik. Kunt U mij vertellen waar ik langs moet naar Litoměřice? Uh, nee niet echt, ik wilde net kijken of dit de juiste weg is. Oh, U moet ook naar Litoměřice? Ja, zeg ik. En ik ben dus ook op zoek naar de juiste weg. Nou, zegt wanneer ik nu eens naar beneden fiets, wanneer ik niet terug ben over 5 minuten is dit de juiste weg naar Litoměřice. Dat lijkt mij een goed plan. We wensen elkaar nog een fijne reis naar Litoměřice en daar gaat die. Ik wacht een minuut of vijf maar hij komt niet terug. Dus ik ga ook naar beneden. En mede dankzij deze onbekende meneer ben ik nu op weg naar Litoměřice.
En het is me toch een potje mooi onderweg.
Geweldig.
Om even voor twee uur ben ik in Litoměřice.
Het hotel is snel gevonden.
Ik logeer op de tiende etage. En de kamer verdiend niet echt de schoonheidsprijs. Het uitzicht is prima. Maar daar is dan alles mee gezegd.
Mijn fiets staat in een garage en die is goed op slot en mijn fiets ook.
Of ik morgenvroeg ontbijt krijg hier is de grote vraag, iedereen zegt dat ze Engels spreken maar wanneer je dan iets vraagt dan kijken ze je aan of ze water zien branden. Ach en dan is er nog het verhaal Wifi, ja dat kan alleen beneden in de lobby, nou dan maar geen Wifi. En het ontbijt ik zie wel, anders ben ik wel heel erg vroeg weg. Of ik zo vroeg ergens anders een ontbijtje kan scoren is een andere vraag waar ik mij nu niet mee bezig kan houden.
Vanmiddag op mijn rondwandeling even gekeken waar de reis morgenvroeg begint. Nou dat is niet zo moeilijk. Het begint in het park.
Morgen gaat de reis naar Hrensko.